Ας συνεχίσουμε να χαράζουμε δρόμους για την αναρχία, με αδέσμευτη  σκέψη και δράση!


Επικοινωνία

ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΑΤΑΞΙΑΣ PDF Εκτύπωση E-mail
Τετάρτη, 21 Μάρτιος 2007 04:48
Είναι γεγονός ότι η αναθεώρηση του άρθρου 16, αλλά και το «πέρασμα» του νόμου-πλαίσιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, αποτελεί μια ζωτική επιλογή του κράτους, αλλά και σημαντικών οικονομικών συμφερόντων.

Το ζήτημα όμως, ανέκαθεν, για τους κυριάρχους δεν είναι μόνο να περάσει μια καινούργια διάταξη, ένας καινούργιος νόμος, μια αναθεώρηση, αλλά και ο τρόπος που θα διεκπεραιωθεί κάτι τέτοιο, αν δηλαδή θα υπάρχουν δυναμικές κοινωνικές αντιδράσεις, αν θα ανοίξουν πληγές στις διαδικασίες κοινωνικού ελέγχου, που θα χρειαστεί χρόνος για να επουλωθούν.

 

Παραμένει επίσης ζητούμενο, αλλά και δείκτης πολιτικής σταθερότητας, για την Εξουσία, η κατοχύρωση μιας σταθερής εκλογικής πελατείας ανεξάρτητα από τις όποιες μετακινήσεις των ψηφοφόρων και επαναπροσδιορισμό των εκλογικών συσχετισμών.

Έχουμε υποστηρίξει επανειλημμένα ότι τη πολιτική σταθερότητα την περίοδο που διανύουμε εγγυάται μια ευρύτερη πολιτική συναίνεση, που τα χνάρια της βρίσκονται πίσω στις συγκυβερνήσεις του '89 -'90. Μια πολιτική συναίνεση που ξεκίνησε για να βάλει όρους στα νέα μεγάλα και άγρια αλισβερίσια ισχύος των πολιτικών και επιχειρηματικών συμφερόντων που είχαν σχέση με τα ΜΜΕ, τα μεγάλα έργα, την ναυτιλία, τα καύσιμα και τις νέες τεχνολογίες.

Μια πολιτική συναίνεση που διατηρήθηκε σε ισχύ για να διαχειριστεί την «απώλεια» για την εξουσία του είδους της «χαρισματικής» πολιτικής τύπου Α. Παπανδρέου, την εκσυγχρονιστική διαδοχή του Σημίτη και τέλος την επανάκαμψη στην πολιτική σκηνή μιας «δεξιάς» που επικαλείται μια «κεντρώα» πολιτική νομιμοποίηση.

 

 

 

Η άγρια οικονομική αφαίμαξη που επιφυλάχθηκε για σημαντικά κοινωνικά κομμάτια όλη αυτή την περίοδο, κρύφθηκε πίσω από την επίδειξη της καταναλωτικής «κοινωνικής» ευμάρειας, που πρόσφερε και συνεχίζει να προσφέρει, κυρίως πρόσκαιρα, το χρηματοπιστωτικό σύστημα μέσω του δανεισμού, ο τουρισμός και το παραδοσιακά πελατειακό σύστημα διορισμών στο δημόσιο.

 

Μέσα σ' αυτές ακριβώς τις συνθήκες έρχονταν κάθε φορά οι μεταρρυθμίσεις στο χώρο της «εκπαίδευσης» να επανακαθορίσουν τους όρους με τους οποίους η εκπαιδευτική διαδικασία συγχρονίζει τις κοινωνικές διαστρωματώσεις. Τους όρους σύμφωνα με τους οποίους αναπαράγει τις νέες διευθυντικές κάστες. Τους τρόπους με τους οποίους επηρεάζει και εξαρτάται από τις παραγωγικές δομές, διαχέει τον ανταγωνισμό και την ιεραρχία ως κυρίαρχες αξίες στον κοινωνικό κορμό.

 

Έχουμε υποστηρίξει πολλές φορές στο παρελθόν ότι οι κοινωνικές αντιθέσεις και συγκρούσεις, που εκφράστηκαν όλο αυτό το διάστημα απέναντι σ' αυτές τις «μεταρρυθμίσεις» είχαν και εξακολουθούν να έχουν ένα ιδιαίτερο βάρος στον κοινωνικό ανταγωνισμό.

Η σφοδρότητα τους παραμένει, από το '91 μέχρι την περίοδο που διανύουμε, ένας ευκρινής δείκτης της κοινωνικής απειθαρχίας σε ένα κατά γενική παραδοχή συγκρουσιακό κοινωνικό χώρο.

 

Επίσης το σαμποτάζ στην εκπαιδευτική διαδικασία εξακολουθεί να έχει σοβαρό αντίκτυπο στη συνολικότερη εύρυθμη λειτουργία και των υπόλοιπων θεσμών και μηχανισμών με τους οποίους ούτως ή άλλως αναμετρώνται όσοι κινητοποιούνται με διάρκεια έξω από τις αντοχές και ανοχές των κρατικών προδιαγραφών.

 {mospagebreak}

Αυτή όμως η πολιτική συναίνεση που σκιαγραφήθηκε προηγουμένως δίνει και μια ιδιαίτερη χροιά στις απειλές περί πρόωρων εκλογών στην περίπτωση περαιτέρω ανεξέλεγκτης τροπής της «νέας» αναταραχής στον χώρο της εκπαίδευσης.

Σηματοδοτεί ανεξάρτητα από την υλοποίηση της συγκεκριμένης «απειλής», την ούτως ή άλλως συναίνεση στην σκλήρυνση της στάσης της εξουσίας απέναντι στους απείθαρχους την «επομένη ημέρα» των εκλογών. Όποτε και αν αυτές γίνουν.

 

Κάτω απ' αυτό το πρίσμα οι συνεχείς και έντονες προτροπές για συλλήψεις ταραχοποιών από την πλευρά του «αντιπολιτευόμενου» Πασοκ δεν είναι διόλου τυχαίες. Και μάλιστα απέναντι σε μια ΝΔ που εγκαλείται εσχάτως ως «συγκρατημένη» απέναντι στους ταραχοποιούς. Μ' έναν υπουργό δημόσιας τάξης που κατηγορήθηκε από τους «υπερασπιστές της αριστερής και αγωνιστικής παράδοσης», γιατί χαρακτήρισε «ακτιβιστές» τους αναρχικούς που κάνουν επεισόδια, ενώ οι ίδιοι έφθασαν μέχρι το σημείο να μην τους αναγνωρίζουν ούτε καν την δυνατότητα να διαδηλώνουν όπως στην περίπτωση του 4ου Ευρωπαϊκού κοινωνικού Φόρουμ.

 

Οι πασοκικές προτροπές σχετίζονται άμεσα με τις εντατικές προσπάθειες εκμαίευσης δηλώσεων νομιμοφροσύνης και από το ΣΥΝ, ενώ το ΚΚΕ φαίνεται να επιχαίρει σιωπηλά για τα «δεδουλευμένα» και την αναγνώριση των «βαρέων ενσήμων» του σ' αυτόν τον τομέα…

Όσο για την κοινωνία καλείται να διαλέξει ανάμεσα σ' ένα «ήπιο» πολιτικό κλίμα που εγγυάται η πολιτική συναίνεση και από την άλλη στην ανοχή των λογικών του «πεζοδρομίου» που προβάλλονται ως άκρως αντικοινωνικές(1).

 

 

 

Η συκοφάντηση, ενορχηστρωμένη, διαρκής και μεθοδική αποτυπώνεται σε εκατοντάδες δημοσιεύματα. Δημοσιεύματα που κατακεραυνώνουν τους βέβηλους καταληψίες στην Θεσσαλονίκη που μαγάρισαν τις εικόνες της παναγίας, τους φοιτητές που διέκοψαν την «θεία» λειτουργία στην Αθήνα στην Πολυτεχνειούπολη του Ζωγράφου, αλλά και εκείνους που προχώρησαν στον «δημόσιο διασυρμό» και την «άσκηση βίας κατά του αντιπρύτανη του πανεπιστημίου Θράκης» και που δεν δίστασαν να προχώρησαν στο χτίσιμο της πόρτας του γραφείου του. Ιεροκήρυκες της ηθικής(2) της κοινωνικής τάξης και ασφάλειας(3) ξεπροβάλλουν από παντού βεβαιώνοντας ότι οι πανεπιστημιακοί χώροι είναι άντρα διακίνησης ναρκωτικών, λαθρεμπορίου και καταλήψεων εξωπανεπιστημιακών στοιχείων και καλώντας τις δικαστικές αρχές να επέμβουν δραστικά.

 

Δημοσιεύματα ακόμα που θυμήθηκαν να καταγγείλουν μέλη κομματικών νεολαιών που εκπαιδεύονται από νωρίς στην «διαχείριση της δημοσίας περιουσίας και στην διαπλοκή με καθηγητές ανάλογα με την κομματική τους ταυτότητα με στόχο την κομματική και επαγγελματική καριέρα πράγματα διόλου φυσικά ασύμβατα»(4).

 

Και όσον αφορά βέβαια την προβοκατορολογία(5) όχι μόνο ενισχύει την κατασυκοφάντηση κλασσικού τύπου, αλλά ανοίγει πρώτη και καλύτερη διάπλατα τον δρόμο στην καταστολή.

Αλλά ας δούμε και συγκεκριμένα πως αποτυπώνονται τα παραπάνω στις εξελίξεις του τελευταίου μήνα.

 

Είναι κατ’ αρχήν σημαντικό να γίνει κατανοητό ότι το ΠΑΣΟΚ δεν «καταψήφισε» την αναθεώρηση του άρθρου 16. Υπερψήφισε μαζί με τη ΝΔ στην επιτροπή την εισήγηση για την αναθεώρηση του 16 και μετά δυο μέρες προχώρησε για «διαδικαστικούς λόγους» στην «πρόταση μομφής», δηλώνοντας ταυτόχρονα ότι θα απέχει από τη συζήτηση της αναθεώρησης στην ολομέλεια.

 

Είναι ενδεικτικό ότι ο δεύτερος εισηγητής ο Θ. Πάγκαλος συντονιστής του ΠΑΣΟΚ για την συνταγματική αναθεώρηση δεν λέει ούτε κουβέντα για το ζήτημα της εκπαίδευσης, ενώ ο ίδιος ο Παπανδρέου στην ομιλία του πριν τον Καραμανλή δήλωσε ότι οι θέσεις του για το άρθρο αυτό παραμένουν οι ίδιες και απαράλλακτες.

Μ' άλλα λόγια και η πίττα ολάκερη και ο σκύλος χορτάτος.

 

Αφ’ ενός προκρίθηκε ένας λογικός χειρισμός «λογικών και απαιτήσεων» της πασοκικής εσωκομματικής αντιπολίτευσης, ώστε όσες προτάσεις ψηφιστούν στην Ολομέλεια να χρειασθούν απαραίτητα 180 ψήφους στην επόμενη Βουλή.

 

Αφ’ ετέρου η συναινετική διαδικασία όχι μόνο δεν διαταράχθηκε από το κακοπαιγμένο θεατρικό σκετς που παίχτηκε στην βουλή, μ' ένα Παπανδρέου να προσπαθεί να μιμηθεί με τραγικό τρόπο οργισμένο αρχηγό αξιωματικής αντιπολίτευσης και τον Καραμανλή να μην μπορεί να συγκρατήσει τα γέλια του λέγοντας «Γιώργο τελικά ήρθες»!!!

 

Αντίθετα ενισχύθηκε και επιβεβαιώθηκε. Καμία καταψήφιση από πλευράς Πασοκ δεν έγινε, καμία υπαναχώρηση στις προηγούμενες θέσεις που ήταν και θέσεις την ΝΔ. Μόνο ο Αλαβάνος έκανε ότι δεν κατάλαβε και το έπαιξε δικαιωμένος που καλούσε επανειλημμένα το ΠΑΣΟΚ να «παίξει το ρόλο του ως αντιπολίτευση και να μην στηρίξει την αναθεώρηση του άρθρου 16».

 

Οι εξελίξεις αυτές ακολούθησαν χρονικά την πρωτοβουλία των «1.000» πανεπιστημιακών, που ζήτησαν από το υπουργείο Παιδείας μ' αφορμή την σύνοδο των Πρυτάνεων στο Καστρί στις 3 Φλεβάρη την επίσπευση της κατάθεσης του νομοσχεδίου, επισημαίνοντας ότι «το κλειστό πανεπιστήμιο είναι νεκρό πανεπιστήμιο». Οι πρυτάνεις στην σύνοδό τους ζήτησαν ακριβώς το ίδιο και δήλωσαν ότι θα κινηθούν σ' αυτήν την κατεύθυνση.

{mospagebreak} 

Η ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ 8ης ΦΛΕΒΑΡΗ

 

Σ' αυτό το κρίσιμο χρονικά σημείο έρχεται η πανελλαδική διαδήλωση της 8ης Φλεβάρη. Μια διαδήλωση πολύ πιο σημαντική απ' ότι μπορούσε να εκτιμηθεί συλλογικά εκ των προτέρων.

Η ΠΟΣΔΕΠ τις αμέσως προηγούμενες ημέρες έχει δεχθεί σημαντικά «φίλια» πλήγματα. Ο σύλλογος καθηγητών του Οικονομικού Πανεπιστημίου αποφάσισε να μην συμμετάσχει στην απεργία, οι καθηγητές του ΕΜΠ είπαν όχι στις πενθήμερες, ενώ πιέσεις για «υπαναχωρήσεις» εκδηλώνονται από την πλευρά σημαντικών επώνυμων υποστηρικτών, όπως του Ευαγ. Βενιζέλου και του πρώην πρύτανη και υποψήφιου υπερνομάρχη του ΣΥΝ Γ. Πανούση. Την ίδια στιγμή μάλιστα που η Μαριέτα «προειδοποιούσε» τους πανεπιστημιακούς ότι «θα σας δώσουμε τόση αυτοτέλεια που θα τρομάξετε», ο Πανούσης έσπευδε να υπερθεματίσει λέγοντας, ότι φοβάται «την αυτοδιοίκηση, διότι σημαίνει σφραγίδα στους νοσηρούς εσωτερικούς συσχετισμούς που υπάρχουν σήμερα στο πανεπιστήμιο».

 

Τα «πυρά» συνεχίστηκαν αυτή τη φορά από την πλευρά του υπουργείου Δημόσιας τάξης με την περιβόητη ανακοίνωση της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής που μεταξύ άλλων ανέφερε: «κινητοποιούνται λεωφορεία με μεταφερόμενους διαδηλωτές από διάφορες πόλεις της χώρας. Έχουν εντοπιστεί 13 λεωφορεία στα εθνικά οδικά δίκτυα και αρμόδιες αστυνομικές υπηρεσίες έχουν τεθεί σε πλήρη ετοιμότητα, προκειμένου να αποφευχθούν ανεξέλεγκτες παραβατικές συμπεριφορές επιβαινόντων διαδηλωτών, μεταξύ των οποίων υπάρχουν και άτομα του ΕΑΑΚ και του αντιεξουσιαστικού-αναρχικού χώρου. Ενημερώθηκαν προφορικώς και εγγράφως από υπηρεσία μας, οι αρμόδιες εισαγγελικές αρχές για συμπεριφορά των συμμετεχόντων στο συλλαλητήριο, ευθύνης οργανωτικής επιτροπής ΠΟΣΔΕΠ και προέδρου της»(6).

 

 Ο ίδιος ο Αττικάρχης Α. Γκόλφης κατονόμασε και δύο φοιτητές γνωστούς εκπροσώπους φοιτητικών συλλόγων (από φοιτητική παράταξη των ΕΑΑΚ) ως τα άτομα που δήθεν δίνουν εντολές για την ρίψη μολότοφ μπροστά στην βουλή (!!!).

Εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε ότι μια εβδομάδα πριν καταγγέλθηκε στην εισαγγελία από τις αστυνομικές αρχές ονομαστικά ο εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ Παναγιώτης Μακρής ότι παρακινεί και υποκινεί ως υπεύθυνος ομάδας περίπου 300 ανηλίκους, ηλικίας από 14 έως 16 ετών, της μαθητικής οργάνωσης του ΚΚΕ, να προβούν σε «επικίνδυνη κίνηση αντιπερισπασμού». Σύμφωνα με την καταγγελία θα έβαφαν με κόκκινες μπογιές το κτίριο του Εμπορικού και Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Αθηνών, που συμμορφώθηκε με την ειδική εγκύκλιο του υπουργείου δημόσιας τάξης για την πραγματοποίηση σε μια λωρίδα της τελευταίας πορείας τους.

 

Η ουσία, βέβαια, των κινήσεων αυτών δεν βρίσκεται στις αντιπολιτευτικές φαιδρότητες εφημερίδων, κομμάτων και ΠΟΣΔΕΠ περί «επανίδρυσης του φακελώματος», «αντιδημοκρατικής εκτροπής», «παρακρατικών λογικών», «αναβίωσης του σπουδαστικού της ασφάλειας» και «προκλήσεων Πολύδωρα που ξεπέρασε τα όρια της δημοκρατικής νομιμότητας»… Ούτε φυσικά στην αποτροπή διαρροής δυσαρεστημένων ψηφοφόρων από την δεξαμενή των «νοικοκυραίων» προς διάφορες κατευθύνσεις.

 

Ο στόχος ήταν να επιστρατευτεί εκ νέου η ηγεσία των συνδικαλιστών της ΠΟΣΔΕΠ, αλλά και στελέχη του ΣΥΝ, ώστε να κατέβουν συντόμως με συγκεκριμένους όρους στο τραπέζι των συνομιλιών με τις διωκτικές αρχές, αστυνομικές και δικαστικές, για την περιφρούρηση των κινητοποιήσεων. Όπερ και εγένετο μια εβδομάδα αργότερα και μάλιστα ύστερα από επίσημη πρόσκληση στην οποία οι μόλις πρότινος καταγγέλλοντες ανταποκρίθηκαν δεόντως.

Αφ’ ετέρου αποτελούν την εφαρμογή στην πράξη των νέων διατάξεων περί υπευθύνων σε κάθε διαδήλωση οι οποίοι εγκαλούνται και ενοχοποιούνται για τυχόν επεισόδια και μάλιστα εκ των προτέρων!!! Και φυσικά όπως φάνηκε όταν δεν βρίσκουν πρόθυμους υπεύθυνους βαφτίζουν κατά βούληση όπως στην περίπτωση των δύο φοιτητών των ΕΑΑΚ με σκοπό την τρομοκράτηση και στοχοποίηση συγκεκριμένων προσώπων.

 

Τέλος, ήταν και μία προσπάθεια τρομοκράτησης διαδηλωτών που συγκεντρώνονται στην Αθήνα απ' όλο τον ελλαδικό χώρο στην περίπτωση των πανελλαδικών συλλαλητηρίων.

Το αποτέλεσμα; Η παραδοσιακή επίθεση των φοιτητών στις αστυνομικές δυνάμεις μπροστά στην βουλή αναβάλλεται παρά την προσαγωγή τριών διαδηλωτών, επειδή κατείχαν …μάσκες και MAΑLOX για την αντιμετώπιση δακρυγόνων και παρά την περιλάλητη «προκλητική» ανακοίνωση της ΓΑΔΑ, το σταμάτημα των λεωφορείων και τον έλεγχο των διαδηλωτών.

 

Η πορεία, τελικά, κατευθύνεται προς το Πολυτεχνείο, ενώ επίθεση με βόμβα μολότοφ δέχεται διμοιρία των ΜΑΤ επί της Χαλκοκονδύλη. Στην συμβολή των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, επίσης επίθεση με μολότοφ δέχονται οι κατασταλτικές δυνάμεις, που επιτηρούσαν τους διαδηλωτές που επέστρεφαν στο χώρο του Πολυτεχνείου.

 

Αργότερα στήνονται πύρινα οδοφράγματα με κάδους στην οδό Τζωρτζ και ακολουθούν επιθέσεις με βόμβες μολότοφ και πέτρες στις κατασταλτικές δυνάμεις έξω από το υπουργείο Εμπορίου, που ανταπάντησαν με ρίψη χημικών, ένας αστυνομικός τραυματίζεται στη διάρκεια συγκρούσεων, ενώ γίνονται και επτά συνολικά προσαγωγές.

 

Λίγες μόνο ημέρες αργότερα στις 11/2 «σκάει» η «βόμβα» Παγκάλου, που δήθεν «ανατίναξε τις θέσεις Πασόκ για άσυλο και άλλα» και «ξεπέρασε και τον Πολύδωρα (sic)»!!! Η «κομψή» «αποδοκιμασία» του κόμματος για τις δηλώσεις του πρωτοκλασσάτου στελέχους, συντονιστή και δεύτερου ομιλητή στην βουλή για την συνταγματική αναθεώρηση δεν αφήνει και πολλά περιθώρια παρανοήσεων και για τον πιο άσχετο.

 

Γιατί πολύ απλά «κομψή αποδοκιμασία» στην προκειμένη περίπτωση σημαίνει επικρότηση των θέσεων-απαιτήσεων για την δυνατότητα της αστυνομίας να περιπολεί στους χώρους των πανεπιστημίων. Όχι του Παγκάλου, αλλά του Πασοκ. Σημαίνει επαναβεβαίωση και ενίσχυση της συναινετικής διαδικασίας. Σημαίνει ξεκαθάρισμα του νοήματος της αποχώρησης από την βουλή για την αναθεώρηση του Συντάγματος και ειδικά του άρθρου 16.

 

Ακολουθεί η άμεση αποπομπή Κουλούρη, που τάχα έθιξε τον Πάγκαλο και το κόμμα, για να ανάψει το πράσινο φως, να δοθεί το τελικό σινιάλο για την επίσπευση της κατάθεσης του νόμου πλαίσιο για τα ΑΕΙ. Για να σταλεί το μήνυμα στην κοινωνία και σε όλους τους άμεσα ενδιαφερόμενους ότι το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ «ενωμένο δυνατά» με την ΝΔ. 

 

Το επόμενο συλλαλητήριο στις 15 Φλεβάρη έχει ως σημείο συγκέντρωσης το Πολυτεχνείο. Την προηγούμενη λαβαίνουν εισαγγελική πρόσκληση ο πρόεδρος της ΠΟΣΔΕΠ Λ. Απέκης και ο γραμματέας της Γ. Μαΐστρος, καθώς και ο γραμματέας της ΟΛΜΕ Γρ. Καλομοίρης για να συμμετάσχουν σε σύσκεψη συνεργασίας. Ανταποκρίνονται οι δύο πρώτοι, και αργότερα δηλώνουν «έκπληκτοι» για την παρουσία αξιωματούχων, της αστυνομίας στην κατεύθυνση «ειρηνικής διαχείρισης, που πραγματοποιούνται στο πλαίσιο των πανεκπαιδευτικών - πανελλαδικών συλλαλητηρίων που πραγματοποιούνται στο κέντρο της Αθήνας». Στα πλαίσια αυτά ανακοινώνεται «μαζική ενεργοποίηση διοίκησης, καθηγητών, φοιτητών», καθώς η συγκεκριμένη κινητοποίηση «συνδέεται άμεσα με την διαφύλαξη του ιδρύματος και του ασύλου».

 

Η πορεία ξεκινά από το Πολυτεχνείο για να καταλήξει στην Βουλή όπου επιχειρείται συμβολικά να σπάσει ο αστυνομικός κλοιός, ενώ προηγουμένως πυρπολούνται δύο ΑΤΜ τραπεζών. Οι αστυνομικές δυνάμεις έξω από την βουλή επιτίθενται με γκλομπ και δακρυγόνα στους φοιτητές με αποτέλεσμα τον τραυματισμό αρκετών. Μετά το τέλος της πορείας τραυματίζεται επίσης φοιτητής των ΤΕΙ από Ματατζήδες στην Ζ. Πηγής και μεταφέρεται στο νοσοκομείο με σοβαρό τραύμα στο αυτί.

Θα ακολουθήσει η δημοσίευση του νέου νόμου-πλαίσιο για την λειτουργία των ΑΕΙ, τα επεισόδια στην Θεσσαλονίκη και η προφυλάκιση ενός γερμανού φοιτητή καθώς και η πορεία της 22ας Φλεβάρη με ακόμα δύο συλλήψεις.

 

Συσπείρωση Αναρχικών

 

Παραπομπές:

 

1. «Όλον αυτόν τον χειμώνα η Ελλάδα δίνει την εικόνα διαλυμένης χώρας. Η ασυδοσία, η αυθαιρεσία, η βία συνθέτουν καθημερινά την αίσθηση αναρχούμενης ζούγκλας, καθεστώς τρομοκρατίας εξουθενωτικό για τον ανυπεράσπιστο πολίτη» Καθημερινή Χρ. Γιανναράς 4-2-2007

 

2. «Κολακεύει άραγε την «συνασπισμένη» συντεχνία των πανεπιστημιακών δασκάλων η μοναδική στην υφήλιο εξωτερική εμφάνιση των ελλαδικών Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων; Θεωρούν «κατάκτηση» την εφιαλτική καταρρύπανση των χώρων της σπουδής και της έρευνας, με συνθήματα παντού και αφισοκολλήσεις;», Καθημερινή, ο.π.

 

3. «Που θα πάει αυτό το βιολί; Ποιος θα λυπηθεί τους ομήρους των Εξαρχείων; Ποιος θα βοηθήσει τους κατοίκους και τους επιχειρηματίες της συγκεκριμένης περιοχής; Με ποια λογική το κράτος δείχνει ανοχή σε εγκληματίες, κλέφτες, εμπρηστές και κακοποιούς». Καθημερινή, Δημήτρης Καπράνος 4-2-2007

 

4. «Άφωνοι παρακολουθήσαμε επίσης την κυνικότατη παρουσία πρώην στελέχους της ΠΑΣΠ στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, ο οποίος σε τηλεοπτική εκπομπή, που απεκάλυψε ότι γινόταν συστηματικά παρακράτηση χρημάτων του Δημοσίου προς ίδιον ή κομματικό όφελος, παραδέχθηκε ότι η συγκεκριμένη πράξη δεν ήταν σωστή, αλλά αντέτεινε το επιχείρημα ότι «όλοι ήξεραν τι γινόταν στο Πανεπιστήμιο»!!! Καθημερινή ο.π.

 

5. Ελευθεροτυπία, 9-2-2007, Α.Ν.Γ., «Με τους περιβόητους κουκουλοφόρους έμοιαζαν οι δύο νεαροί, οι οποίοι, παρέα με ένστολους αστυνομικούς και άλλους με πολιτικά, παρακολουθούσαν χθες διακριτικά τη φοιτητική πορεία από τον προαύλιο χώρο της βουλής. Φορούσαν τζιν παντελόνια, μπουφάν με σακίδια στους ώμους και μαύρους σκούφους επιδεικτικά να κρέμονται από την κωλότσεπη. Όταν οι διαδηλωτές ξεκίνησαν να κατεβαίνουν την Πανεπιστημίου ακολούθησαν την πορεία και χάθηκαν μέσα στο πλήθος. Λίγη ώρα μετά οι πρώτες μολότοφ έπεφταν στα Εξάρχεια. Μια απορία μόνο: τι να είχαν μέσα τα σακίδια τους;»

 

6. Αττικάρχης Ασ. Γκόλφης: «Είναι φοιτητές είπαν, αλλά μόνο φοιτητές δεν ήταν. Από τους τρεις που προσαγάγαμε κανείς δεν ήταν φοιτητής. Τελικά 200 με 300 απ' αυτούς μπήκαν στην πορεία. Ήταν βέβαιο ότι έφεραν πάνω τους μολότοφ μέσα σε σακίδια αλλά οι συλλήψεις μέσα στην πορεία που ήταν 4000 άτομα δεν μπορούσαν να γίνουν. Πράγματι με δεδομένο ότι κανείς αναρχικός των γνωστών ομάδων της Αθήνας δεν εμφανίστηκε στην πορεία γιατί διαφώνησαν —δεν ξέρω το γιατί— αυτοί επιτέθηκαν με λοστούς και μάσκες στις προσόψεις καταστήματος της Eurobank. Έβαλαν φωτιά σε ΑΤΜ όταν βρήκαν αντίσταση από την αστυνομία. Εξωφρενικό. Τότε ξανατηλεφωνήσαμε στους υπεύθυνους. Αν δεν τους ελέγξετε ως διοργανωτές θα συλλάβουμε κι εσάς τους είπαμε. Το απόγευμα έφθασαν στο Πολυτεχνείο. Είχαν τουλάχιστον 200 μολότοφ μαζί τους.. Τις ρίξανε όλες έξω».

 

Δημοσιεύτηκε στη ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, αριθμός φύλλου 59, Μάρτιος 2007

 

Τελευταία Ενημέρωση στις Τρίτη, 29 Ιούλιος 2008 13:23
 



Με την υποστήριξη του Joomla!. Valid XHTML and CSS.