«Έχει μεγάλη σημασία το γεγονός ότι με τη νίκη του Πασοκ το 1981 και το 1985 συντελέστηκε ριζική αλλαγή στη σύνθεση της εξουσιαστικής ελίτ. Η αλλαγή αυτή δεν περιορίσθηκε στις ελίτ της Δεξιάς και του Κέντρου, αλλά συμπεριέλαβε και τις περιθωριοποιημένες ελίτ της Αριστεράς στο πολιτικό φάσμα και επεκτάθηκε και στις ελίτ των αξιών (μεταρρύθμιση στην Ανώτατη Εκπαίδευση), αλλά και στις λειτουργικές ελίτ (τεχνοκράτες), μέχρι του σημείου να επιτρέπεται η, έστω τολμηρή, διαπίστωση, ότι οι συστατικές διαφορές μεταξύ Δεξιάς και Κέντρου, τουλάχιστον στο επίπεδο των ελίτ, πρέπει να θεωρηθούν εν μέρει ξεπερασμένες, ενώ έχουν αμβλυνθεί αισθητά στο ίδιο επίπεδο οι διαφορές μεταξύ Αριστεράς-Κέντρου και Δεξιάς».

Ηλίας Κατσούλης, 1990, ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΗΝ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ’80 - Το «παγιωμένο» κομματικό σύστημα

Είναι αδύνατον, για μιαν ακόμη φορά, να μην αναγνωρίσει κανείς το γεγονός ότι το «παλαιστινιακό» βρίσκεται στο κέντρο μιας δίνης που έρχεται να επηρεάσει, αλλά και να σημαδέψει τις σφαίρες επιρροής μιας πληθώρας κρατών. Μ’ άλλα λόγια, για μιαν ακόμη φορά, εύκολα και δικαιολογημένα μπορεί να παρατηρήσει κάποιος, πως ένα τόσο μικρό κομμάτι γης μπορεί να αποτελεί για τους κυρίαρχους το κέντρο μιας, στην κυριολεξία, παγκόσμιας «σκακιέρας». Μόνο που –όπως και στο παρελθόν έχει αποδειχθεί με τον πλέον αιματηρό τρόπο– για τους κυρίαρχους δεν υπάρχει αμελητέο έδαφος στην Μέση Ανατολή.