Μπροστά μας βρίσκεται η τρίτη εκλογική διαδικασία μέσα σε εννέα μόνο μήνες. Ο κόσμος καλείται για μία ακόμη φορά να μετατραπεί σε ψηφοφόρο, σε ένα υποκείμενο που εναποθέτει την δύναμή του σε κάποιους άλλους. «Δώστε μας τη δύναμή σας». Αυτό δεν ζητούν με αδιαντροπιά όλοι οι κομματάρχες; Το καλύτερο γι’ αυτούς και ό,τι χειρότερο για όσους θα φορέσουν την ενδυμασία του ψηφοφόρου. Όταν, όμως, κάποιος δίνει την δύναμη του, τότε αυτός γίνεται αδύναμος και υποχείριο αυτών προς τους οποίους την παραχώρησε. Άλλωστε και το ίδιο το κοινοβουλευτικό σύστημα βασίζεται στην πλειοψηφία, δηλαδή στην συγκέντρωση μεγάλης δύναμης σε ένα ή ορισμένα κόμματα. Η συγκέντρωση δύναμης από μέρους της εξουσίας την ενισχύει ακόμη περισσότερο απέναντι σ’ αυτούς που εξουσιάζει και όχι απέναντι στην κυριαρχία. Τα παραδείγματα είναι πολλά και τα τελευταία πιο πειστικά από ποτέ άλλοτε.

Μιλάμε για την εννεάμηνη διαχείριση της εξουσίας από την αριστερά. Πήρε την δύναμη και το όνειρο των παραπλανημένων και εξυπηρέτησε τα συμφέροντα της κυριαρχίας. Δεν είναι λίγοι αυτοί που εκπλήσσονται για το πόσο γρήγορα και πόσο εύκολα δόθηκαν στους τοκογλύφους δανειστές όλα όσα ζητούσαν τα τελευταία πέντε χρόνια. Λέγεται, από αρκετούς, ότι ο Σύριζα μετατράπηκε σε νεοφιλελεύθερο κόμμα. Αυτό είναι μια επιφανειακή, μία επιπόλαιη τοποθέτηση, επειδή παραβλέπει την ουσία και στέκεται περιστασιακά στην εξωτερίκευση ενός γεγονότος, το οποίο, όμως, αποτελεί την εκδήλωση μιας προϋπάρχουσας εγγενούς κατάστασης. Ο Σύριζα είναι μία από τις γνήσιες όψεις της αριστεράς και η πρακτική που εφαρμόζει πηγάζει, από την ιδεολογία του, την πολιτική του, αλλά και τους δεσμούς με τους οποίους ως κόμμα έχει συνάψει με τις διάφορες όψεις της κυριαρχίας στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη και ΗΠΑ.

το 223ο φύλλο (Φεβρουάριος 2022)

της Μηνιαίας Πανελλαδικής Αναρχικής Εφημερίδας

Δ Ι Α Δ Ρ Ο Μ Η   Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ι Α Σ

Από την Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2022, βρίσκεται σε περίπτερα

της Αθήνας και σε σημεία διάθεσης του ημερησίου

και περιοδικού τύπου, στον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο.

Ακολουθεί ο πρόλογος, του Κύκλου Σύνταξης, για αυτήν την έκδοση:

Ο ιστορικός Νιλ Φέργκιουσεν, σε άρθρο του στον Economist στα μέσα του 2021, παρότρυνε για να κατανοήσουμε το μέλλον της αμερικανικής ισχύος να αντλήσουμε διδάγματα συγκρίνοντάς την με τον προκάτοχό της, την Μ. Βρετανία του Μεσοπολέμου ως Αγγλόφωνο παγκόσμιο Ηγεμόνα. Εξηγεί, ότι όπως οι Βρετανοί στη δεκαετία του 1930, οι Αμερικανοί στη δεκαετία του 2020 έχουν απωλέσει τον έρωτα τους για την αυτοκρατορία – γεγονός που οι Κινέζοι αναλυτές έχουν παρατηρήσει και απολαμβάνουν, ωστόσο, η αυτοκρατορία παραμένει. Παρ’ ότι η Αμερική έχει λίγες πραγματικές αποικίες, το Πουέρτο Ρίκο και οι Παρθένοι Νήσοι των ΗΠΑ στην Καραϊβική, το Γκουάμ και τα νησιά Βόρειας Μαριάνας στο βόρειο Ειρηνικό και την Αμερικανική Σαμόα στο νότιο Ειρηνικό, ωστόσο, η αμερικανική στρατιωτική παρουσία είναι σχεδόν πανταχού παρούσα, όπως ήταν κάποτε η βρετανική – το  προσωπικό των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων βρίσκεται σε περισσότερες από 150 χώρες και  ανέρχεται περίπου στις 200.000.

Ο σκωτζέζος ιστορικός υποστηρίζει, επίσης, ότι το τέλος της αμερικανικής αυτοκρατορίας δεν ήταν δύσκολο να προβλεφθεί, ακόμη και στο απόγειο της νεοσυντηρητικής, όπως την χαρακτηρίζει, ύβρης μετά την εισβολή στο Ιράκ το 2003. Υπήρχαν, κατά την γνώμη του, τουλάχιστον τέσσερις θεμελιώδεις αδυναμίες της παγκόσμιας θέσης της Αμερικής εκείνη την εποχή: πρόκειται για έλλειμμα ανθρώπινου δυναμικού (λίγοι Αμερικανοί επιθυμούν να περάσουν μεγάλα χρονικά διαστήματα σε μέρη όπως το Αφγανιστάν και το Ιράκ), δημοσιονομικό έλλειμμα, έλλειψη προσοχής (η τάση του εκλογικού σώματος να χάνει το ενδιαφέρον για οποιαδήποτε επέμβαση μεγάλης κλίμακας μετά από περίπου τέσσερα χρόνια), και ένα έλλειμμα ιστορίας (η απροθυμία των υπεύθυνων χάραξης πολιτικής να πάρουν διδάγματα από τους προκατόχους τους, πολύ δε λιγότερο από άλλες χώρες).

Τονίζει, επίσης, ότι τόσο αριστερά όσο και δεξιά στην Αμερική χλευάζουν ή συκοφαντούν την ιδέα ενός αυτοκρατορικού σχεδίου και επισημαίνει τις επιπτώσεις της αποχώρησης από το Αφγανιστάν. Επίκαιρες δε θεωρεί τις σκέψεις του Τσώρτσιλ «πώς η κακία των πονηρών ενισχύθηκε από την αδυναμία των ενάρετων. Πώς η δομή και οι συνήθειες των δημοκρατικών κρατών, εκτός εάν συνταχθούν σε μεγαλύτερους οργανισμούς, στερούνται εκείνων των στοιχείων επιμονής και πεποίθησης που μπορούν από μόνα τους να δώσουν ασφάλεια σε ταπεινές μάζες. Πώς, ακόμη και σε θέματα αυτοσυντήρησης… οι συμβουλές σύνεσης και αυτοσυγκράτησης μπορούν να γίνουν οι κύριοι παράγοντες θανάσιμου κινδύνου… [πώς] η μεσαία πορεία που υιοθετήθηκε από τις επιθυμίες για ασφάλεια και μια ήσυχη ζωή μπορεί να βρεθεί ότι οδηγεί κατευθείαν στο επίκεντρο της καταστροφής…». Αυτή την παρακμιακή όψη της Αμερικής, μιας χώρας διχασμένης, χρεωμένης και αδιάφορης για να διατηρήσει την προηγούμενη αυτοκρατορική ισχύ, αντικρύζει η νέα φυλή, όπως την ονομάζει, «λύκων-πολεμιστών» διπλωματών και εθνικιστών διανοουμένων της Κίνας. Αυτή την αμερικάνικη «αδυναμία» υποδηλώνει η ρωσική επέμβαση στην Συρία και στην Ουκρανία, αλλά και οι ποικίλες εκδηλώσεις νεοοθωμανισμού.

Εν κατακλείδι ο Φέργκιουσον προειδοποιεί, ότι καθώς έρχεται ακόμη μια παγκόσμια καταιγίδα, είναι καιρός να αντιμετωπίσουμε το γεγονός ότι το τέλος μιας αυτοκρατορίας είναι σπάνια, αν ποτέ, ανώδυνη διαδικασία.

Τα σύννεφα του πολέμου πυκνώνουν αυτή τη φορά στα σύνορα Ρωσίας και Ουκρανίας, όπου έχουν συγκεντρωθεί 100.000 στρατιώτες, ακριβώς την στιγμή που σημαντικές δυνάμεις του πολυπολικού κυριαρχικού συστήματος σαλπίζουν την έξοδο από την «πανδημική κρίση», ενώ η βραδυφλεγής βόμβα που ονομάζεται «ενεργειακή κρίση» αλληλοκαλύπτει ήδη την «πανδημική», με την οποία πορεύονται από κοινού. Αν το Ουκρανικό ως «σημείο τριβής» διαφορετικών ζωτικών κυριαρχικών συμφερόντων αποδειχθεί ένα καθοριστικό συμβάν του «δεύτερου Ψυχρού Πολέμου» και με ποιόν τρόπο, αυτό μένει να αποδειχθεί το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Μόνο που αυτή τη φορά οι γραμμές κάθε άλλο παρά με ευκρίνεια είναι χαραγμένες, και η συγκρουσιακή δυναμική ενός πολυπολικού κυριαρχικού ανταγωνισμού δεν είναι εύκολο να εκτιμηθεί, με ό,τι αυτό σημαίνει για τυχόν ανεπιθύμητες απώλειες, λόγω των πολλών «μεταβλητών» στην «εξίσωση» (πολλοί οικονομολόγοι ή μεγαλοεπενδυτές όπως ο Soros προφητεύουν τα χειρότερα οικονομικά δεινά για την Κίνα αν δεν διαχειριστεί «σωστά» την κατασκευαστική φούσκα).

Αυτό, ακριβώς, το γεγονός φαίνεται να υποχρεώνει φανερούς ή κρυφούς, κύριους ή δευτερεύοντες «παίκτες» να είναι πολύ προσεκτικοί, αυτό ακριβώς το γεγονός υποδηλώνουν οι προσπάθειες «διακανονισμού» μέσω φανερών ή κρυφών διπλωματικών κινήσεων, κρυφών ή φανερών παραχωρήσεων εδαφικών ή άλλων, όπως η διαχείριση ενεργειακών δρόμων.

Το μόνο βέβαιο, λοιπόν, είναι ότι «Από κύλικος μέχρι χειλέων πολλά πέλει» (Από το ποτήρι μέχρι τα χείλη πολλά γίνονται)…

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2022

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΦΥΛΛΟΥ:

Επιδρομές στο πολιτικό σκηνικό

MIKΡΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΑ

ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΑΝΑΡΧΙΚΗΣ ΘΕΩΡΗΣΗΣ

Περί "αποσυμφόρησης" των Φυλακών

και άλλων κινηματικών "δαιμονίων"...

ΠΑΝΔΗΜΙΑ, ΟΙ ΣΩΤΗΡΕΣ ΚΑΙ Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ

Θεσμοί και Ανυπακοή κατά την περίοδο του covid-19

ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΜΝΗΜΗΣ

Αρχαία ουτοπία και εξεγέρσεις

των αγροτών στην Κίνα (B' ΜΕΡΟΣ)

 ΜΙΚΡΑ και ΜΕΓΑΛΑ

OΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΡΑΤΗ, ΑΦΕΝΤΕΣ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑ,

ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ

ΓΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Η Εξουσιαστική Ρητορική της Ασφάλειας,

τα "Δώρα"και τα Ανταλλάγματα

ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗ,

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ ΚΑΙ 

ΤΑ "ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΑ" ΜΕΤΡΑ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Τρόποι επικοινωνίας

•προσωπικά: ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΑΡΧΕΙΟΘΗΚΗ Αθήνας: Σαριπόλου 8 (Δίπλα στο Αρχαιολογικό Μουσείο) – Δευτέρα και Πέμπτη, ώρες: 5 έως 7 μμ

•ταχυδρομικά: Σαριπόλου 8, Τ.Κ. 10682, Αθήνα .

•τηλεφωνικά: 69 32 65 17 40

•ηλεκτρονικά:  Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε. Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.

Συνδρομές (για 10 φύλλα)

•Εσωτερικού: 30 ευρώ

•Ευρώπης: 40 ευρώ