ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ 174 Εκτύπωση
Σάββατο, 02 Σεπτέμβριος 2017 09:37

 

Κ Υ Κ Λ Ο Φ Ο Ρ E I

το 174ο φύλλο (Σεπτέμβριος 2017)

της Μηνιαίας Πανελλαδικής Αναρχικής Εφημερίδας

Δ Ι Α Δ Ρ Ο Μ Η   Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ι Α Σ

 

diadromi-174i

 

Σε περίπτερα της Αθήνας και στους χώρους διάθεσης του ημερησίου και περιοδικού τύπου, στον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο, από την Παρασκευή 1η Σεπτεμβρίου 2017

 

Το προλογικό σημείωμα σε αυτό το φύλλο έχει ως ακολούθως:

 

Το λευκό ψωμί είναι αλειμμένο με μπόλικο χαβιάρι.

Το δάκρυα είναι πιο καυτά κι από νερό που βράζει.

Κι οι δήμιοι στενοχωριούνται.

Άνθρωποι, λυπηθείτε τους δήμιους!

Οι δήμιοι περνάνε άσχημες νύχτες.

Αν οι δήμιοι ονειρεύονται δήμιους, όπως στην πραγματικότητα,

Αλλά ακόμα πιο δυνατά

Οι δήμιοι χτυπάνε τους δήμιους στα μούτρα.

Αλεξάντρ Γκάλιτς, «Χορευτικό Τραγούδι»

 

Το «ιστορικό ατύχημα» του σταλινισμού, τα «λάθη», οι «συμβιβασμοί», οι ηγεσίες που «αποδείχθηκαν κατώτερες των περιστάσεων», η «αδυναμία κατανόησης των διεθνών συσχετισμών», η «αντιεπιστημονική» θέση όσων χαρακτηρίζουν ολοκληρωτικά τα κομμουνιστικά καθεστώτα και τα εξομοιώνουν με τα φασιστικά είναι ορισμένες από τις συνήθεις «πινελιές», που προσπαθούν να δώσουν λίγο «χρώμα» στο γκρίζο καμβά και να ανανεώσουν την γνωστή πολιτική «αντιπαλότητα». Για ποια αντιπαλότητα, όμως, μπορούν να μιλούν και για ποιον «αντικομμουνισμό» λόγου χάρη οι ντόπιοι θιασώτες αυτής της μορφής του ολοκληρωτισμού, όταν προστατεύονται καθ’ ομολογίαν τους ως η ανέγγιχτη «ιερή αγελάδα» του μεταπολιτευτικού συστήματος; Και δικαίως. Γιατί έχουν προσφέρει τα μέγιστα στην σταθεροποίηση, την ανανέωση και όποτε χρειάστηκε στην ομαλή μετάβαση από την μια φάση διακυβέρνησης στην άλλη (βλ. συγκυβέρνηση ΚΚΕ-ΕΑΡ με την ΝΔ το 1989).

Σύμφωνα με τον Karl Popper, ο μαρξισμός ήταν μια λαθεμένη θεωρία που συγκάλυπτε, απλά, τα κενά της με απειράριθμα τεχνάσματα, καθώς δεν ικανοποιούσε τα κριτήρια της επιστημονικής εγκυρότητας. Ο Popper διατύπωσε την άποψη ότι η δύναμή της πρέπει να αναζητηθεί στις «ηθικές δεσμεύσεις», που ήταν σε θέση να γεννά στους ανθρώπους και όχι στην επιστημονική της εγκυρότητα (Popper 1996: 308). Ο Popper θεωρούσε ακόμη ότι ο μαρξισμός ως «θεωρία της ιστορίας» ισχυριζόταν ότι μπορούσε να προβλέψει το μέλλον της ανθρωπότητας, όμως οι βασικές της προβλέψεις δεν επιβεβαιώθηκαν, και τελικά, συνέβη το ακριβώς αντίθετο από εκείνο που πρόβλεψε ο Μαρξ (Popper 1996:311). Η σφοδρή κριτική του Popper που συμπεριελάμβανε και τον Χέγκελ, πήγαζε από την πεποίθησή του ότι το «κλειστό σύστημα σκέψης» του μαρξισμού ενέπνευσε και καθοδήγησε τον ολοκληρωτισμό των κομμουνιστικών καθεστώτων.

Διαβάζουμε στην ΚΟΜΕΠ (τεύχος: 2000/τεύχος 2) σε σχετικό άρθρο του Α. Χαρίση με τον τίτλο «Ολοκληρωτισμός; Η Επιστροφή της μυθολογίας του Ψυχρού Πολέμου», όπου προσπαθεί να ανασκευάσει τις αντιλήψεις της Χάνα Άρεντ για τον ολοκληρωτισμό στο έργο της «Η ανθρώπινη κατάσταση» (The Human Condition, 1958):

«Διαβάζοντας το βιβλίο αυτό, σχηματίζει κανείς (μάλιστα περισσότερο για την ΕΣΣΔ παρά για τη ναζιστική Γερμανία) μια εντύπωση εφιάλτη: συνεχής καταπίεση, απίστευτη τρομοκρατία, απύθμενο ψέμα, υποκρισία στον υπέρτατο βαθμό, δεσποτισμός χωρίς κανένα σκοπό έξω από την τρομοκράτηση και την πλήρη υποταγή των ανθρώπων μέσα σε ένα σύστημα υποταγής χωρίς τέλος, εκτός από τον ανώτατο ηγέτη-ενσάρκωση του κινήματος, του κράτους, του κόμματος, της «ψυχής» του λαού. Μοιάζει με λογοτεχνία πολιτικής φαντασίας του είδους αυτού που ονομάστηκε «αντιουτοπία» (Όργουελ, Χάξλεϊ, Καίστλερ κ.ά.) και σε σημαντικό βαθμό αυτό είναι και πολύ αποτελεσματική λογοτεχνία μάλιστα (άλλωστε, ολόκληρο το ρεύμα της «αντιουτοπικής» ή «δυστοπικής» πολιτικής λογοτεχνίας αυτού του αιώνα εκπροσωπείται από τον ίδιο τύπο «αριστοκρατικού» διανοουμένου που είτε είναι εξαρχής συντηρητικός, είτε μερικές φορές εμφανίζεται ως «ανανήψας υπεραριστερός», ενώ σχεδόν πάντα προέρχεται από ένα συγκεκριμένο κοινωνικό στρώμα: το ανώτερο, εύπορο και πιο μορφωμένο τμήμα των μεσαίων στρωμάτων της πόλης, το λίκνο της «πνευματικής ελίτ» της αστικής κοινωνίας)».

Τα «προβλήματα» με τέτοιου είδους διανοούμενους, αυτούς τους «εχθρούς του λαού», τα μεγάφωνα της «αντίδρασης», κάποτε όπως με νοσταλγία προφανώς αναπολεί ο συγκεκριμένος κομισάριος της κομματικής προπαγάνδας, λύνονταν εύκολα, γρήγορα, και αποτελεσματικά.

Τώρα, δυστυχώς για το κομματικό φερέφωνο, χρειάζεται ένα πολυσέλιδο άρθρο μέσα από το οποίο θα πρέπει να πείσει ότι κάθε τέτοιου είδους «Λογοτεχνία πολιτικής φαντασίας» δεν παίρνει υπ’ όψιν της «τα διάφορα επίπεδα της ταξικής πάλης και της κοινωνικοπολιτικής διαμεσολάβησης των ταξικών συμφερόντων», ότι είναι «αντιεπιστημονική» ή ότι «ο ταξικός ιδεολογικός χαρακτήρας των συγκεκριμένων αντιλήψεων περί ολοκληρωτισμού είναι προφανής».

«Λογοτεχνία πολιτικής φαντασίας», λοιπόν, τα περί της ανατολικογερμανικής Στάζι με τους εκατοντάδες χιλιάδες καταδότες, οι εκκαθαρίσεις δεκάδων εκατομμυρίων αντικαθεστωτικών, γενικώς «υπόπτων», η γενοκτονία του 1932-1933 με τα επτά εκατομμύρια νεκρών της Ουκρανίας ως αποτέλεσμα του εξαναγκαστικού λιμού που επέβαλε το κομμουνιστικό καθεστώς, οι σφαγές στο Κατύν, οι σφαγές 100.000 Ουκρανών από τον Στάλιν και τον Μπέρια το 1941, τα γκουλάγκ και η «τύχη» όσων θεωρούνταν απλά «σκόνη στρατοπέδων», «λογοτεχνία πολιτικής φαντασίας» η απαγόρευση της ομοφυλοφιλίας και το πογκρόμ ενάντια στους ομοφυλόφιλους, η εξόντωση των μεγαλυτέρων ρώσων ποιητών, η πλήρης καθυπόταξη των συγγραφέων και γενικά των διανοούμενων που είτε βασανίζονταν σκληρά, είτε σπρώχνονταν στην «αυτοκτονία» είτε μέσω της πλήρους καθυπόταξης τους στον διαρκή αυτοεξευτελισμό και με μόνιμη την απειλή εξόντωσης κάθε μέλους της οικογενείας τους σε περίπτωση οποιασδήποτε «απόκλισης».

Παραμύθια και τα περί βίαιης κολεκτιβοποίησης των αγροτικών πληθυσμών, τα περί ολοκληρωτισμού, που απέκλειε κάθε περίπτωση ύπαρξης κοινωνικής βάσης ικανής να εξεγερθεί, παραμύθια και τα ντοκουμέντα για την εξόντωση των δημίων της παλιάς μποσλεβίκικης φρουράς από πιο ικανούς δήμιους, αλλά και η Μεγάλη Τρομοκρατία, που σάρωσε την Σοβιετική Ένωση από την άνοιξη του 1937 έως το φθινόπωρο του 1938 αφήνοντας πίσω της 750.000 εκτελεσμένων και τουλάχιστον διπλάσιο αριθμό ανθρώπων που βασανίζονταν αργοπεθαίνοντας στα γκουλάγκ, παραμύθια και η συγκρότηση της κομμουνιστικής νεολαίας στα πρότυπα της ναζιστικής.

Θα διαλέξουμε, λοιπόν, δήμιο ή θα βαδίσουμε με γνώση τον δύσβατο, αλλά ξεκάθαρο χαραγμένο δρόμο προς την ελευθερία;

Σεπτέμβριος 2017

 

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΦΥΛΛΟΥ:

Επιδρομές στο πολιτικό σκηνικό

ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΜΠΑΖΕΙ ΝΕΡΑ, ΑΣ ΤΟ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΒΟΥΛΙΑΞΕΙ…

Ο ρόλος της Wall Street στην Οκτωβριανή Επανάσταση: Μια ενδιαφέρουσα άποψη από τον Antony C. Sutton (Ε΄ μέρος)

Πειρατές, Κουρσάροι και Ναυαγιστές (Μέρος 1ο)

Ιούνιος 1848. Η Συντριβή της Επανάστασης στο Παρίσι με την ματιά του Αλέξανδρου Χέρτσεν (ΜΕΡΟΣ Β΄)

Βιβλιοδιαδρομές: Άθος, ο δασονόμος

Παγκοσμιοποιημένη κρίση στην ύστερη Εποχή του Χαλκού: Μια μακρινή ιστορία; (Α΄ Μέρος)

Διαδρομές Μνήμης: Μαρία Σπυριδώνοβα

 

Τρόποι επικοινωνίας

προσωπικά: ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΑΡΧΕΙΟΘΗΚΗ Αθήνας: Σαριπόλου 8 (Δίπλα στο αρχαιολογικό Μουσείο)

ταχυδρομικά: Τ.Θ. 30658, Τ.Κ. 10033, ΑΘΗΝΑ

τηλεφωνικά: 69 73 79 92 07

ηλεκτρονικά: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε. Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.

 

Συνδρομές

Εσωτερικού(για 10 φύλλα): 20 ευρώ

Ευρώπης (για 10 φύλλα): 30 ευρώ

Τελευταία Ενημέρωση στις Σάββατο, 02 Σεπτέμβριος 2017 10:15