Η ΕΘΕΛΟΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ «ΝΑΙ»,

Η ΕΘΕΛΟΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ «ΟΧΙ»

ΚΑΙ Η ΟΡΓΟΥΕΛΙΑΝΗ ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΗ

ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

«– Κι αν το κόμμα πει ότι δεν είναι τέσσερα, αλλά πέντε, τότε πόσα είναι;  – Τέσσερα.» (Τ. Όργουελ, 1984)

Πριν λίγες ημέρες και ενώ είχε ήδη εξαγγελθεί η διοργάνωση δημοψηφίσματος τονίζαμε:

«Αυτή η θλιβερή αριστεροδεξιά κομπανία, που εξαπάτησε την πλειονότητα των ψηφοφόρων της, αποφάσισε να τους καλέσει τώρα σε δημοψήφισμα όχι τόσο για να απορρίψουν μια από τις προτάσεις (την τελευταία) των τοκογλύφων, όσο για να κατοχυρώσουν τα εγκληματικά μέτρα που έχουν ήδη συμφωνήσει και πρόκειται να εφαρμόσουν μέσα στα πλαίσια των μνημονίων (τα οποία θα έσκιζαν μετά τις εκλογές). Όταν ζητούν μέσα από ένα αμφιλεγόμενο δημοψήφισμα, να απορριφθεί μια πρόταση, ενώ δεν προσδιορίζουν ποια ρότα θα ακολουθήσουν έπειτα, τότε εύκολα κατανοεί και ο πλέον αδαής ότι έχουμε μια συνέχεια της «δημιουργικής ασάφειας» του αρλεκίνου που παριστάνει τον υπουργό οικονομικών. Αυτή η «δημιουργική ασάφεια» που έδωσε την ευχέρεια στο να αλωνίζουν τα συνεταιράκια και να ανεβάζουν σε ακόμα περισσότερα δισεκατομμύρια τα μέτρα, έρχεται τώρα να χρησιμοποιηθεί εις βάρος όχι μόνο όσων τυχόν πάνε να ψηφίσουν αλλά και εις βάρος και εκείνων που δεν θα συμμετάσχουν» (Κόλπο ντε φάβα, anarchy press gr).

Όταν δυστυχώς το οργανωμένο καθεστωτικό ψεύδος, όταν η συστηματική κυβερνητική προπαγάνδα είναι εύκολο να αποδομηθεί και παρ’ όλα αυτά, οι εμπνευστές της όχι μόνο δεν πτοούνται, αλλά συνεχίζουν ακάθεκτοι, τότε το γεγονός αυτό σημαίνει απλά ότι είναι θιασώτες του πιο στυγνού ολοκληρωτισμού. Σημαίνει ακόμη ότι στοχεύουν στην πλήρη αποχαύνωση, στην πλήρη παράδοση σημαντικών τμημάτων του πληθυσμού, στην πλήρη κοινωνική αποδιοργάνωση, στην ολοκληρωτική υποδούλωσή τους. Σημαίνει, τέλος, ότι δεν συνεχίζουν μόνο το έργο των προκατόχων τους, αλλά έρχονται να βάλουν την οριστική ταφόπλακα στις κοινωνικές αντιστάσεις.