Είμ’ ένα ανήμπορο παιδί που σκλαβωμένο το 'χει

το δείλιασμα κι όλο ρωτά και μήτε ναι μήτε όχι

δεν του αποκρίνεται κανείς, και πάει κι όλο προσμένει

το λόγο που δεν έρχεται, και μια ντροπή το δένει

Κωστής Παλαμάς, Ο Γκρεμιστής

με τη σκέψη σε όλους όσους παραμένουν αναποφάσιστοι μπροστά στις κάλπες και την ελπίδα πως τελικά θα στρέψουν αποφασιστικά την πλάτη τους σε κάθε εκλογική διαδικασία και θα βαδίσουν με αξιοπρέπεια ενάντια στο σκοτάδι κάθε εξουσίας.

Μεταξύ των εκλογών Μαΐου και Ιουνίου, ο Σαμαράς δεσμευόταν στο Εμπορικό & Βιομηχανικό Επιμελητήριο Ελλάδας, μεταξύ άλλων, για την «αποκατάσταση των πολύ χαμηλών συντάξεων και των πολυτεκνικών επιδομάτων στα επίπεδα του 2009 καθώς και των ειδικών επιδομάτων. Επίσης, αποκατάσταση των ζημιών που υπέστησαν οι ομολογιούχοι και τα ασφαλιστικά ταμεία». Δήλωνε ακόμη: «Διαφωνώ με την άποψη ότι για να υπάρξει ανάπτυξη πρέπει να πέσουν οι μισθοί. Στηρίζουμε τις συβάσεις εργασίας. Για τη μετενέργεια ζητούμε να επιστρέψουν στα προηγούμενα επίπεδα» (Καθημερινή, 31/05/2012). Αύξηση μισθών και συντάξεων, «στήριξη» των συμβάσεων εργασίας, επαναφορά ακόμα και της μετενέργειας των συλλογικών συμβάσεων... ήταν μόνο λίγα από τα «18 σημεία» του προγράμματος που θα ακολουθούσε μία κυβέρνηση με «κορμό» τη ΝΔ, μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012. Και τότε, φυσικά, η κοινωνία βρισκόταν για άλλη μια φορά «στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι των τελευταίων δεκαετιών».

Δυόμισι χρόνια μετά, και ύστερα από πολλές ανεπιτυχείς προσπάθειες «απογείωσης» της οικονομίας και της κοινωνίας, ο πήχης έχει ασφαλώς χαμηλώσει. Το περασμένο Σάββατο (10/01/2015), από τα γραφεία της Συγγρού, μιλώντας για ένα «σύγχρονο κοινωνικό δίκτυ προστασίας και ασφάλειας», ο Σαμαράς δεσμεύτηκε πως ο οδικός χάρτης του για τη μετά το Μνημόνιο εποχή «θα εξασφαλίζει την ανταποδοτικότητα στις αποδοχές των συνταξιούχων και θα συμπληρώνει τις συντάξεις που δίνουν τα ταμεία με επιδόματα προνοιακά από τον προϋπολογισμό, εκεί που χρειάζονται». Πρόκειται ουσιαστικά για την εφαρμογή του νόμου 3863/10 (νόμος Λοβέρδου-Κουτρουμάνη), που, σύμφωνα με στελέχη των Ασφαλιστικών Ταμείων (Ημερησία, 9/9/2014), διαμορφώνει τις βασικές συντάξεις που «εγγυάται» το κράτος στα 330-360 ευρώ, όσο δηλαδή και το επίδομα ανεργίας ή το προνοιακό επίδομα του κατώτατου εγγυημένου εισοδήματος. Ωστόσο, για κάποιο ανεξήγητο λόγο, αυτό παρουσιάστηκε στη συνέχεια ως προσωπική δέσμευση του πρωθυπουργού πως δε θα μειωθούν ξανά οι συντάξεις.

Η κοροϊδία και η απάτη του κυβερνητικού μπλοκ ΝΔ-ΠΑΣΟΚ (αλλά και ΔΗΜΑΡ, για έναν ολόκληρο χρόνο) δεν έχει τελειωμό, και αν κάποιος επιχειρούσε να απαριθμήσει όλα τα σχετικά παραδείγματα, θα έγραφε τόμο ολόκληρο. Κάτι τέτοιο όμως θα ήταν μάλλον περιττό. 'Άλλωστε δεν είναι λίγοι αυτοί που αρέσκονται να περιφέρουν στο δημοσιογραφικό πάλκο το πληγωμένο σώμα της κοινωνίας. Λες και χρειάζεται να υπενθυμίζουν σε κάποιον την κατάσταση που καθημερινά αυτός ο ίδιος ζει. Έχει όμως και αυτό τη σημασία του. Εμπεδώνει κοινωνικά το πόσο χαμηλά μπορεί να υποβιβαστεί η ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια.