«Κυρίαρχο ανάμεσα σ’ αυτά τα προβλήματα ήταν η «διατάραξη της κοινωνικής ευταξίας στο «κέντρο της πόλης», που αποτελεί λόγιο και πολιτικό ευφημισμό για την φανερή ανικανότητα του σκοτεινού γκέτο να συγκρατήσει έναν ανυπόληπτο και υπεράριθμο πληθυσμό, ο οποίος στο εξής θα θεωρούνταν όχι μόνο ως έκφυλος και δόλιος, αλλά και ως απόλυτα επικίνδυνος υπό το φως των αστικών εξεγέρσεων των μέσων της δεκαετίας του ‘60. Καθώς τα τείχη του γκέτο σείονταν και υπήρχε ο κίνδυνος να καταρρεύσουν, οι τοίχοι της φυλακής αντίστοιχα επεκτάθηκαν, διευρύνθηκαν και ενισχύθηκαν και ο «περιορισμός της διαφοροποίησης», που είχε ως στόχο να κρατήσει χωριστά μια ομάδα, κέρδισε την πρωτοκαθεδρία από τον «περιορισμό της ασφάλειας» και τον “περιορισμό της εξουσίας”».

Loic Wacquant, Η Παγκοσμιοποίηση του ρατσισμού,

Το Γκέτο ως φυλακή, η φυλακή ως γκέτο