Ας συνεχίσουμε να χαράζουμε δρόμους για την αναρχία, με αδέσμευτη  σκέψη και δράση!


Επικοινωνία

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ PDF Εκτύπωση E-mail

ΟΙ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ, ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ δεν είναι απλά δίκαιες, ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ

 

Το χθες δεν είναι σήμερα…

 

Αυτή είναι μια άλλη εποχή, που όμως δεν μπορεί να σβήσει τις μνήμες και τις εμπειρίες της προηγούμενης.

Εξεγέρσεις, συγκρούσεις με φράγμα, στους εχθρούς της ελευθερίας, τα κάγκελα του Πολυτεχνείου, τα οδοφράγματα στους δρόμους της Αθήνας, τα στήθη και το ανυπότακτο πνεύμα των ανθρώπων που συγκρούονταν με τις δυνάμεις της τυραννίας, του κράτους, των εξουσιαστών.

 

Δεν πρόκειται για ανυπόστατα λόγια. Δεν πρόκειται για τα καμώματα κάποιων ανθρώπων, που θέλουν να μεγαλοποιήσουν καταστάσεις και γεγονότα του παρελθόντος. Είναι η πραγματικότητα της σύγκρουσης, της εξέγερσης, της αυταπάρνησης. Όλα αυτά τα συστατικά που κάνουν τον καθένα κι όλους μαζί να δείχνουν στους κρατιστές τι σημαίνει ανθρωπινότητα. Αυτό το «κάτι» που διαχωρίζει τον εξαρτημένο, υποταγμένο και βολεμένο φιλοτομαριστή, που το έπαιζε ή το παίζει ακόμα «αγωνιστής», άλλοτε με τις πλάτες των επίσημων κρατικών συμμοριών κι άλλοτε με τους εκάστοτε πρόθυμους σφογγοκολάριους εκκολαπτόμενων -και μη- αφεντικών. Αυτό το «κάτι» που ξεχωρίζει αυτόν που δρα χωρίς ιδιοτέλεια για την πανανθρώπινη και ατομική απελευθέρωση, από εκείνον που εξακολουθεί να είναι βουτηγμένος μέσα στο βούρκο των «προσφορών» του κρατισμού.

 

Αυτήν την ανθρωπινότητα, που για περισσότερο από τρεις δεκαετίες προσπαθούν να οικειοποιηθούν τα κομματικά παραρτήματα του κράτους και να συκοφαντήσουν οι άσχετοι χάφτες και κάθε είδους προπαγανδιστές εξουσιαστικών αντιλήψεων.

 

Κι όμως, οι εμπειρίες παραμένουν και ενισχύουν τη θέληση για αδιάλλακτη και επίμονη στάση και δράση απέναντι και ενάντια στους οποιουσδήποτε δήθεν νεωτεριστές και στην ουσία φανατικούς εχθρούς της ελευθερίας και της αναρχικής προοπτικής της ατομικής και κοινωνικής απελευθέρωσης.

 

Εμπειρίες που ΔΕΝ ΧΩΡΟΥΝ στο καλούπι του όποιου κινήματος, ακόμα και εκείνου που θα μοστράρει σαν ανατρεπτικό και επαναστατικό, ενώ θα στοχεύει στην αλλοίωση των χαρακτηριστικών της πηγαίας κοινωνικής αντίθεσης στο κράτος και τους μηχανισμούς του, προβάλλοντας και εκθειάζοντας τεχνικές διαχωρισμού και εκπροσώπησης, αναγνώρισης τους κράτους, των θεσμών και των ιεραρχικών δομών του καθώς και άλλες κοινωνικά απαξιωμένες εξουσιαστικές μεθοδεύσεις.

 

Εμπειρίες που δεν μένουν σε εφτασφράγιστα δωμάτια, που δεν γίνονται συνταγές κλεισμένες σε μπουκάλια, αλλά απλώνονται και δημιουργούν. Πολλές φορές, μάλιστα, η ανθρώπινη δημιουργικότητα γίνεται ανυπέρβλητη μπροστά στη στενοκεφαλιά των εξουσιαστικών τεχνικών, που μάταια πάσχιζαν και πασχίζουν να επιβληθούν ολοκληρωτικά.

 

Σκόνη στον άνεμο…

 

Οι σιδερόφραχτες στρατιές, οι λεγεώνες των κυρίαρχων του 21ου αιώνα, των σύγχρονων σταυροφόρων κατατεμαχίζονται, από τους κουρελήδες των «υπανάπτυκτων» χωρών, με τον ίδιο τρόπο που οι απολίτιστοι, οι βάρβαροι και οι σκλαβωμένοι διέλυαν τις αυτοκρατορίες. Για μια ακόμα φορά οι συνασπισμένες αυτοκρατορικές δυνάμεις της παγκόσμιας κυριαρχίας αντιμετωπίζουν το πείσμα και την οργή των καταπιεσμένων.

 

Αυτό το πείσμα και η οργή ήταν και παραμένει το ανυπέρβλητο εμπόδιο στα σχέδια των κάθε είδους μορφών της κυριαρχίας. Ο αυτοσεβασμός, απέναντι στις προσπάθειες εξευτελισμού της ανθρώπινης και ανυπότακτης θέλησης και δράσης. Η συνεχής δράση, απέναντι στην υστερόβουλή προσπάθεια να αποκομιστούν οφέλη από τον ανθρώπινο πόνο και τα αδιέξοδα που προκαλεί το κράτος και οι συνθήκες που έχουν επιβάλλει οι εξουσιαστές και οι εκμεταλλευτές.

Αυτό το πείσμα και η οργή έστησε τους όρους για την εξέγερση το Νοέμβρη του 1973.

Αυτήν που οι ύστεροι τιμητές προσπαθούν μάταια να καρπωθούν και να συκοφαντήσουν άλλοτε «από τα έξω» κι άλλοτε «από τα μέσα».

 

Πέρασαν 33 χρόνια…

 

Όμως, όσα και να περάσουν, η ανθρωπινή θέληση για ελευθερία και δημιουργικότητα θα ξεπερνά όλα τα εμπόδια και την νωθρότητα της «σιγουριάς» και της βόλεψης, που θέλει να πλασάρει το κράτος.

Παραμένουμε ανήσυχοι, παραμένουμε ανυπόταχτοι, θυμόμαστε και απλώνουμε την εμπειρία. Η εμπειρία είναι το εργαλείο και το φάρμακο για την κακομοιριά, που προσπαθεί να επιβάλλει το κράτος και οι κομματικοί (και όχι μόνο) υπηρέτες και συνοδοιπόροι του. Και είναι όλοι αυτοί που ποτέ δεν θα μπορέσουν να δεχθούν αυτά που δημιουργούν οι εξεγερμένοι. Ακόμα κι αν τα δουν να ορθώνονται μπροστά τους όπως εκείνες τις άγριες και ζωντανές νύχτες και μέρες του Νοέμβρη του 1973, 1975, 1980…, 1985..., 1991… του 2001…

 

Μέρες οργής και ανυποταξίας, χρόνια αγώνων, συγκρούσεων και εξεγερτικών γεγονότων.

Στιγμές αληθινές.

Στιγμές ΑΝΑΡΧΙΑΣ.

 

14/11/2006

 

Συσπείρωση Αναρχικών

και συντρόφισσες/οι

 



Με την υποστήριξη του Joomla!. Valid XHTML and CSS.