Περιοδική Εν - Τύπωση Μη Ελεγχόμενης Άποψης

(Οκτώβριος 2007)

{mospagebreak}

Ο ΠΙΟ «ΚΑΛΟΣ» Ο ΜΑΘΗΤΗΣ…

Σεπτέμβριος 2007. Μια καινούργια σχολική χρονιά άρχισε.

Παιδιά από πολύ μικρή ηλικία ξεκινούν μια πορεία που θα φθάσει μέχρι την ενηλικίωση τους, με σκοπό τη γνώση-εκπαίδευση.

Τι συμβαίνει όμως σ’ αυτή την πορεία που γίνεται στα πιο κρίσιμα χρόνια (ίσως) αυτών των παιδιών; Σ’ αυτά, δηλαδή, τα χρόνια όπου τα παιδιά απορροφούν σαν σφουγγάρι ό,τι τους παρουσιάζεται - σερβίρεται από τους μεγαλύτερους;

Είναι γεγονός ότι οι γονείς σε πολλές περιπτώσεις «βομβαρδίζουν τα παιδιά με τις προσδοκίες τους π.χ. Να είσαι καλός-άριστος μαθητής, για να γίνεις σπουδαίος όταν μεγαλώσεις και να βγάζεις πολλά λεφτά. Εδώ μπορούμε να πούμε ότι γίνεται η πρώτη προσπάθεια να εξαλειφθεί κάθε δυνατότητα ελεύθερης επιλογής για ένα παιδί και τη θέση της καταλαμβάνει το τεράστιο βάρος της λεγόμενης κοινωνικής καταξίωσης που συνοδεύεται από ένα συνεχές στρεσάρισμα για την επίτευξη του «στόχου».

Τι συμβαίνει στη συνέχεια όταν το παιδί φτάσει στη πόρτα του σχολείου για πρώτη φορά; Έρχεται αντιμέτωπο με μια τεράστια σιδερένια πόρτα που αποτελείται συνήθως από κάγκελα και που γύρω-γύρω είναι περιφραγμένο από άλλα ψηλά κάγκελα και από ανάλογες μάντρες-τοίχους που δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν αυτές των φυλακών.

Κι επειδή όπως έλεγε η Γώγου:

«Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια, στο μυαλό είναι ο στόχος» και στη περίπτωση αυτή ταιριάζει απόλυτα αφού μιλάμε για παιδιά, και κάπου εκεί ξεκινάει η χειραγώγηση.

Αγιασμοί, παπάδες, εκκλησία, δάσκαλοι, καθ(οδ)ηγητές. Όλοι μαζί λοιπόν υπό την «ευγενική» χορηγία του κράτους θα «φροντίσουν» τα παιδιά και θα τα «γεμίσουν» με γνώση.

Άλλωστε, το σύστημα βαθμολόγησης που κυριαρχεί παντού, διαιρεί και διαχωρίζει τους μαθητές σε «καλούς» που επαινούνται και «κακούς» με τους παιδονόμους να τιμωρούν τους «κακούς» και άτακτους μαθητές με πολλούς τρόπους που πάνω-κάτω όλοι γνωρίζουμε με σκοπό να τους περιθωριοποιήσουν.

Σίγουρα πολλά έχουν λεχθεί για το τι είδους γνώση διδάσκεται και αν το «δικαίωμα» στη γνώση είναι για όλους, ισότιμο, και άλλα τέτοια κοροϊδιλίκια και σε σχέση με τη λεγόμενη δημόσια δωρεάν παιδεία που ιστορικά συνδέθηκε με τις άλλες δύο λέξεις ΨΩΜΙ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ κατά την εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973.

Ποιος όμως μπορεί να αρνηθεί ότι η λεγόμενη παραεκπαίδευση με τα χιλιάδες ιδιωτικά φροντιστήρια που στοχεύουν και στην οικονομική αφαίμαξη των χιλιάδων οικογενειών που θα τα προσεγγίσουν για το «καλύτερο» των παιδιών τους αποτελούν σάρκα από τη σάρκα του εκπαιδευτικού συστήματος. Ή μήπως η περίφημη αναθεώρηση του άρθρου 16 του συντάγματος έρχεται να προωθήσει κάτι το διαφορετικό;

{mospagebreak}

Όχι άλλη ανασυγκρότηση, όχι άλλη ικανότητα

Εκατομμύρια στρέμματα, δασικής και μη, έκτασης παραδόθηκαν στις φλόγες μέσα στο καλοκαίρι που πέρασε. Κι ακούσαμε να διαμαρτύρονται πως το κράτος ήταν αδύναμο, πως χρειάζεται περισσότερο κράτος και πιο οργανωμένο. Κι όμως ήταν παρόν και δυνατό. Απλά δεν θέλησε να σβηστούν οι φωτιές επειδή στις περισσότερες περιοχές απ’ όπου αφέθηκε να περάσει η φωτιά έχουν προγραμματιστεί «μεγάλα έργα» ή περιβαλλοντικές «αναμορφώσεις».

Η ικανότητα και η ισχύς δεν βρίσκεται μόνο στην αποτελεσματικότητα μέσα από τη δράση αλλά και μέσα από την πλήρη αδράνεια. Στις πρόσφατες πυρκαγιές και δύναμη υπήρχε και ικανότητα και αποτελεσματικότητα.

Η ικανότητα να επιτυγχάνεις το στόχο σου βρίσκεται στο πώς θα αφήσεις μια μικρή φωτιά να γιγαντωθεί και να καταστρέψει όπως έγινε με την Πάρνηθα αλλά και σε πολλές ακόμη περιπτώσεις. ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ προσπάθησαν να βγάλουν περισσότερα οφέλη από το έγκλημα μιλώντας για ανικανότητα. ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τάχθηκαν ανεπιφύλακτα και προσπάθησαν να «περάσουν» στον κόσμο την λογική της ανασυγκρότησης του κράτους. Κι όμως, με ισχυρό ή ανίσχυρο κράτος οι άνθρωποι απόδειξαν ότι μπορούν από μόνοι τους να σώσουν τον τόπο τους όταν δεν εγκαταλείπουν τους εαυτούς τους. Όπως αποδείχθηκε πως δεν χρειάζεται να υπάρχει κράτος για να καείς, μπορείς και χωρίς αυτό.

Όσο για το περισσότερο οργανωμένο και ικανό να προβλέπει καταστάσεις κράτος μόνο ανατριχίλα μπορεί να νοιώσει κανείς σ’ αυτή την προοπτική. Φαντασθείτε μια επανάληψη αυτού που συνέβη στην Ν. Ορλεάνη;

Γιατί εκεί το κράτος ήξερε από πριν…

 {mospagebreak}

Σωφρονιστικά Εφευρήματα