Όλα αυτά αποσκοπούν, στην επισήμανση του κινδύνου μιας εξέγερσης ή πολλών βίαιων καταστάσεων που θα μπορούσαν να προκύψουν. Πιέζουν όμως και στην κατεύθυνση της επιτάχυνσης του εκσυγχρονισμού των μέσων βασανισμού και καταστολής.

Ήδη οι εξεγέρσεις στις φυλακές πριν από ενάμιση χρόνο, (Απρίλης του 2007), έδωσαν μια μικρή γεύση για το τί θα μπορούσε να επακολουθήσει.

Είναι επόμενο η πλημμυρίδα φυλακισμένων να αποτελεί, πλέον, πρόβλημα για την εφαρμογή της κρατικής καταστολής. Αλλά είναι και μία αφορμή για τον εκσυγχρονισμό των μέσων καταπίεσης των παραβατών.

Όπως συνήθως συμβαίνει, σε κάθε κίνηση που αποσκοπεί σε κάποιες μεταβολές στο σύστημα κυριαρχίας, το «πρόβλημα» λύνεται δρομολογώντας συστηματικότερες συνθήκες επιβολής. Που σημαίνει χειρότερες, αλλά ωραιοποιημένες.

Γι’ αυτήν την ωραιοποίηση είναι χρήσιμα και πολλές φορές απαραίτητα τα αριστερά και δημοκρατικά φίλτρα. Μέσα από αυτά πολλές φορές «αποσπάται», έστω πρόσκαιρα, η συναίνεση των καταπιεσμένων. Η συναίνεση είναι που βοηθά στην προώθηση του εκσυγχρονιστικού σχεδιασμού με τους επιθυμητούς για το κράτος ρυθμούς και σύμφωνα με τις υποδείξεις της κυριαρχίας αλλά και τις αγωνιστικές «κατακτήσεις των ομάδων πίεσης».

Είναι γνωστό, πως για να έχει αποτελέσματα η κάθε κίνηση της εξουσίας χρησιμοποιούνται διάφορα μέσα.  Το χρήμα είναι αρκετά σημαντικό. Τα τεράστια οικονομικά πακέτα, που παρέχονται από τους ευρωπαίους συνεταίρους του ελλαδικού κράτους, έρχονται σαν μέσον κι όχι σαν σκοπός.

Η αποσυμφόρηση των φυλακών συνδυάζεται με την επάνδρωση των δικαστικών υπηρεσιών και το δυνάμωμα της αστυνομικής μηχανής. Έρχεται με το κτίσιμο νέων φυλακών, με την εκπαίδευση και ειδίκευση στην ήπια καταστολή των ανθρωποφυλάκων και την πρόσληψη προσωπικού. Συνοδεύεται με την διαδικασία κάποιων «ευεργετημάτων» τα οποία, όμως, παρέχονται μαζί με την απαραίτητη πολιτική εγγυοδοσία.

Συνεπώς οι «ανθρώπινες» συνθήκες κράτησης, ειδικότερα και γενικότερα, συμπορεύονται με πολλά οφέλη σε οικονομικό, πολιτικό αλλά και ιδεολογικό πεδίο. Οι θέσεις εργασίας και η αποδοχή ρόλων (φυλάκων, ανθρωποφυλάκων, ειδικών αστυνομικών υπηρεσιών, επιστημονικό προσωπικό, κοινωνική λειτουργοί), η εξάρτηση από τους ανατεθειμένους αυτούς ρόλους, μαζί με την ιδεολογική και πολιτική διαμόρφωση, φτιάχνουν τους γενίτσαρους – διεκπεραιωτές του κρατισμού στην εκσυγχρονισμένη του μορφή. Επί πλέον, αναβαθμίζονται εξουσιαστικά πρότυπα και συνθήκες, που θα γίνονται σταδιακά αποδεκτά μέσα από την ισχυροποίηση των εξουσιαστικών ιδεολογημάτων.

Αυτό συνέβαινε ανέκαθεν διαμορφώνοντας και μετασχηματίζοντας τους όρους καταπίεσης, επιτήρησης και συνολικότερης επιβολής του κράτους.

{mospagebreak}

Γνωρίζοντας, λοιπόν, τόσο τους κινδύνους εξεγερτικών καταστάσεων όσο και τα οφέλη που προέρχονται από όλη αυτή τη διαδικασία αναμόρφωσης του συστήματος, τα αριστερά δεκανίκια αποδύονται σε μια ιδιαίτερη προσπάθεια να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη εν όψει και του ενδεχόμενου πρόωρων εκλογών.

Η συμπόρευση με τους κρατικούς σχεδιασμούς είναι αδιαμφισβήτητη. Η εναρμόνιση των κινητοποιούμενων με τις καθεστωτικές προδιαγραφές είναι και το μεγάλο στοίχημα όλων τους απέναντι στον «θαυμαστό καινούργιο κόσμο» που επαγγέλλονται. Αυτό είναι που τους ανακηρύσσει σαν διαπραγματευτές και ευπρόσδεκτους συνομιλητές.

Άλλωστε ποιο κράτος και ποιος εξουσιαστής δεν θέλει τους ανθρώπους ολοένα και περισσότερο υπάκουους;

Ποιο κράτος δεν θέλει να του λένε «μπράβο» για τις περισσότερες και σύγχρονες φυλακές που πρόκειται να χτίσει για να αποσυμφορήσει τις ήδη υπερπλήρεις; Ενώ, αν προχωρούσε χωρίς την συναίνεση, θα εισέπραττε ένταση και κινήσεις που θα μπορούσαν να ξεφύγουν από τον έλεγχο του.

Ο εκσυγχρονισμός, αυτό το ιδεολόγημα για την ισχυροποίηση της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης, είναι κράχτης: Ψήφων για τους πολιτικούς σχηματισμούς και χρήματος για όσους καραδοκούν για να βγάλουν λεφτά από την καταστροφή των ανθρώπινων υπάρξεων μέσα από τις συνθήκες εγκλεισμού, που θα εκσυγχρονιστούν και θα «εξανθρωπισθούν».

Τα αριστερά  δεκανίκια του κράτους είναι πρόθυμα να του προσφέρουν κάθε φορά τις υπηρεσίες τους με ανταλλάγματα ψήφους και αναγνώριση της διαπραγματευτικής τους θέσης συνολικά. Αυτό θα τους δώσει πλεονεκτήματα για την «ήπια» καταστολή των εξεγερσιακών και συγκρουσιακών διαθέσεων των ανθρώπων, σε κάθε ευκαιρία που θα τους δίνεται.

Παρ’ όλα τα πρόσκαιρα «πλεονεκτήματα» που θα παραχωρηθούν και θα δρομολογηθούν με διάφορες νομοθετικές ρυθμίσεις για τις φυλακές, δεν θα πρέπει να λησμονούμε πως όργανα του κράτους και πολιτικοί διαχειριστές των υποθέσεών του ήταν -και είναι- αυτοί που κάθε φορά τα θεσμοθετούν και τα βάζουν σε εφαρμογή.Τώρα προσπαθούν να κάνουν ένα ακόμα εκσυγχρονιστικό βήμα με την βοήθεια των δεκανικιών τους και βασισμένοι στο ότι έχουν φέρει σε απόγνωση χιλιάδες έγκλειστους στις φυλακές.

Κι όμως, ΟΣΑ ΥΠΟΣΧΕΤΑΙ Η ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟ «ΠΝΕΥΜΑ» ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗΣ, ΤΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΟΥΝ ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ.

Οι εξεγέρσεις κάνουν το κράτος να τρέμει, ενώ οι μεταρρυθμιστικές κινητοποιήσεις το σταθεροποιούν.

Άλλωστε, ο αναρχικός αγώνας δεν μπορεί να συμπορευτεί με τους τεχνικούς της εξουσίας. Επειδή απλούστατα, δεν ενδιαφέρεται να χειραγωγήσει και να κατευθύνει αλλά ΝΑ ΣΥΜΒΑΛΕΙ, με ουσιαστικό τρόπο και δράση στην καταστροφή των θεσμών και μηχανισμών της κυριαρχίας.

Ο αγώνας ενάντια στο κράτος συμπορεύεται με την πάλη για την καταστροφή των φυλακών και κάθε μέσου εγκλεισμού. Δεν διασπάται και δεν διαχωρίζεται. Δεν υποκύπτει σε ευκαιριακές «επιτυχίες», που θα χαθούν σύντομα στην δίνη του εξουσιαστικού τυφώνα.

ΣΥΝΕΧΕΙΣ ΕΞΕΓΕΡΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΧΩΡΙΣ ΜΕΣΟΛΑΒΗΤΕΣ

ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ

12-11-2008

Συσπείρωση Αναρχικών