Ας συνεχίσουμε να χαράζουμε δρόμους για την αναρχία, με αδέσμευτη  σκέψη και δράση!


Επικοινωνία

ΟΙ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΕΚΤΗΜΕΝΑ ΤΩΝ ΣΚΛΑΒΩΝ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ... PDF Εκτύπωση E-mail

Μετά από τις τελευταίες «εξελίξεις» σε σχέση με την οικονομική κατάσταση του ελλαδικού κράτους, δεν είναι λίγοι αυτοί που μιλούν για κατακτήσεις και δικαιώματα που θα αφαιρεθούν. Που βρίσκεται όμως η πραγματικότητα και που καλλιεργούνται αυταπάτες;

 

Όλοι γνωρίζουμε πως αυτά που χαρακτηρίζονται σαν κατακτήσεις δόθηκαν ή παραχωρήθηκαν σε περιόδους που τόσο οι κοινωνικοί αγώνες όσο και η φαγωμάρα ανάμεσα στις εξουσιαστικές μερίδες βρισκόταν σε τέτοιο κρίσιμο σημείο ώστε οι καταπιεστές κι εκμεταλλευτές έσπευσαν να δώσουν ένα μέρος από αυτά που θα καρπώνονταν. Αποφάσισαν, δηλαδή, να χάσουν λίγα ψίχουλα για να κρατήσουν το φούρνο δικό τους.

 

Έτσι κι έγινε. Όχι πως όλα ρόδισαν ξαφνικά με αυτές τις παραχωρήσεις και τα «κεκτημένα». Επειδή στην πραγματικότητα αυτές οι «κατακτήσεις» άνοιξαν το δρόμο για την εγκατάλειψη των ανθρώπων στους διάφορους θεσμούς και μηχανισμούς διαμεσολάβησης, ελέγχου και επιβολής: τους κομματικούς και συνδικαλιστικούς μηχανισμούς από τον πιο στοιχειώδη (πρωτοβάθμιο) μέχρι και τον πλέον σύνθετο (παρατάξεις, ομοσπονδίες, ΓΣΕΕ). Οι τελευταίοι, που έχουν εγκαθιδρυθεί εδώ και μιαν εκατονταετία στον ελλαδικό χώρο, αποτελούν πλέον ένα σοβαρό εμπόδιο στον δρόμο για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση.

 

Δεν χρειάζεται, λοιπόν, να επαναλαμβάνουμε συνέχεια τα όσα συνηθίζεται να λέγονται, σαν παράπονα, από διάφορες μεριές για το ρόλο τους. Ακόμα και ο πλέον ανυποψίαστος γνωρίζει πως βοηθούν το κράτος και τα αφεντικά για να ξεπερνούν τις δυσκολίες από τις αντιδράσεις των αγωνιζόμενων ανθρώπων.

 

Το ίδιο θα κάνουν και τώρα. Οι κινητοποιήσεις που καλούν, γίνονται περισσότερο για να μετρήσουν το ποσοστό των ανθρώπων που ελέγχουν, για να κατευνάσουν την οργή, να καλλιεργήσουν ψευδαισθήσεις.

 

Γνωρίζουμε, όπως κι αυτοί, πολύ καλά πως το ελλαδικό κράτος είναι στενά συνδεμένο με την ευρωπαϊκή (πρώτιστα) αλλά και με την παγκόσμια κυριαρχία. Όλοι μαζί αποφασίζουν και όλοι μαζί απειλούν και επιβάλλουν με κάθε τρόπο τις αποφάσεις τους. Οπότε, το σκιάχτρο της Ενωμένης Ευρώπης λειτουργεί με δύο τρόπους: από τη μια σαν άλλοθι («οι μεγάλες δυνάμεις (τα ισχυρά κράτη) μας έχουν στο χέρι και δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς») και από την άλλη σαν απειλή («κοιτάξτε, αν το παρατραβήξετε, θα έχετε να κάνετε όχι μόνο με εμάς αλλά και μ’ όλους αυτούς»).

 

Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Οι κρατούντες νομίζουν πως ήρθε ή ώρα να πάρουν πίσω και με τους καθιερωμένους τόκους όσα είχαν «κατακτηθεί», ώστε να διατηρηθεί, τότε, η κοινωνική ειρήνη.

 

Τώρα όμως νοιώθουν πιο σίγουροι. Η διαδικασία ενοποίησης της κυριαρχίας που έχει ξεκινήσει εδώ και δύο δεκαετίες κάνει τους εξουσιαστές-εκμεταλλευτές να νομίζουν πως μπορούν να πετάξουν τα φτιασιδώματα των «κατακτήσεων» που έχουν κουρελιαστεί από την ίδια την πραγματικότητα της συνεχιζόμενης εξαθλίωσης των περισσότερων σκλάβων.

 

Η επικείμενη δανειοδότηση από την ΕΕ, ή και αργότερα η ενδεχόμενη προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, δεν γίνεται για τους ανθρώπους που βρίσκονται κάτω από τις συνθήκες σκλαβιάς. Αφορούν τους εξουσιαστές-εκμεταλλευτές, που μπροστά στον διαρκή ληστρικό πόλεμο, ο οποίος συνεχίζεται αναμεταξύ, τους προσπαθούν να ενισχυθούν απομυζώντας όλο και περισσότερο τους ανθρώπους που έχουν υπό την εξουσία τους.

 

Τα χρήματα από τα δάνεια -και όχι μόνο- πηγαίνουν κυρίως στις τσέπες των εξουσιαστών-εκμεταλλευτών και ένα μέρος απ’ αυτά για να ενδυναμωθούν οι μηχανισμοί καταπίεσης κι εκμετάλλευσης, καθώς και για να συντηρηθούν οι κρατικοδίαιτοι υποστηρικτές του συστήματος. Ενός συστήματος που καθιερώνει τον αλληλοσπαραγμό των ανθρώπων και όπου κυριαρχούν πάντοτε τα μεγαλύτερα ψάρια.

 

Όσο για την κοινή «ευθύνη» για την κατάσταση της οικονομίας τους που διατυμπανίζουν, αυτή είναι η μάσκα πίσω από την οποία προσπαθούν να κρύψουν τις πραγματικές συνθήκες σκλαβιάς που υπάρχουν βάζοντας στο ίδιο τσουβάλι εκμεταλλευτές κι εκμεταλλευόμενους, καταπιεστές και καταπιεσμένους. Όμως ο κόσμος γνωρίζει πολύ καλά την πραγματικότητα όταν ακούει για μέτρα και κινδύνους για την λεγόμενη εθνική οικονομία ή την εθνική ανεξαρτησία και άλλα κουραφέξαλα.

Από την άλλη οι κινδυνολογίες για περισσότερο μέτρα αποσκοπούν στον τρομοκρατήσουν και να αναγκάσουν τον κόσμο να αποδεχθεί το «μικρότερο κακό» που όμως θα είναι ένα μέρος από όσα πρόκειται να επακολουθήσουν.

 

Τουλάχιστον οι πρόγονοί τους ήταν περισσότερο ειλικρινείς. Δεν έντυναν τις συνθήκες σκλαβιάς με διάφορα νομοθετήματα και δικαιώματα. Όταν σε συνθήκες κοινωνική εντάσεων και εξεγέρσεων όπου η θέση του κινδύνευε –εάν δεν ισοπεδωνόντουσαν από την οργή των καταπιεσμένων– εξόντωναν όσους εξεγείρονταν και υπέτασσαν τους υπόλοιπους με την ωμή βία.

 

Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση που βρισκόμαστε αυτή την εποχή, οφείλουμε να ξεπεράσουμε τους κάθε είδους δισταγμούς.

 

Να απαντήσουμε με τον τρόπο που μας ταιριάζει αντικρίζοντας με θάρρος και στα ίσα την πραγματικότητα: την επιδείνωση των συνθηκών σκλαβιάς.

 

Να αρνηθούμε αυτή την κατάσταση και να αντιδράσουμε όπως ταιριάζει σε ανθρώπους που ζουν σκλαβωμένοι κι όχι σαν αυτούς που έχουν αποδεχθεί σαν όρο ζωής την δουλεία και την υποταγή και που απλά ζητούν περισσότερα δικαιώματα, αλλά και που είναι πρόθυμοι να σκύψουν το κεφάλι στις υποχρεώσεις που θα τους ανατεθούν από τους αφέντες της ζωής τους.

 

Να οργανωθούμε όχι σε πολιτική ή συνδικαλιστική βάση αλλά στην προοπτική της ζωής και της ελευθερίας ενάντια στα κράτη, τις κάθε είδους εξουσίες, την καταπίεση και την εκμετάλλευση. Έτσι κι αλλιώς τα συνδικάτα και τα κόμματα δεν θα σταματήσουν την προσπάθειά τους να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των ανθρώπων και να σπείρουν αυταπάτες.

 

Ας τους γυρίσουμε την πλάτη αναζητώντας και διαμορφώνοντας συνθήκες αυτοσεβασμού και ελευθερίας. Να κάνουμε την σύγκρουση με το κράτος, τους θεσμούς, τους μηχανισμούς και την ιδεολογία της κυριαρχίας καθημερινότητα.

 

Να δώσουμε στην ελευθερία την πραγματική της διάσταση και ουσία. Να κάνουμε την αναρχία καθημερινό βίωμα.

 

Να ξεπεράσουμε τους κάθε λογής καλικάντζαρους που, ενώ καμώνονται πως προσπαθούν να κόψουν το δέντρο της κυριαρχίας όταν αυτό κινδυνεύει να πέσει από την δράση των καταπιεσμένων, τότε σπεύδουν να παρασύρουν τον κόσμο σε μικροπρεπείς κινήσεις που αφήνουν τα απαραίτητα περιθώρια στην εξουσία για να σταθεί ξανά στα πόδια της.

 

Ας τους δώσουμε να καταλάβουν πως τα παραμύθια για δήθεν εργασιακό μεσαίωνα, που πρέπει να αντιμετωπιστεί δεν περνούν. Επειδή, εδώ έχουμε το απογύμνωνα της σκλαβιάς που κατατρέχει την ανθρωπότητα κι απέναντι σ’ αυτήν την κατάσταση πρέπει να αντιπαρατεθούμε με αποφασιστικότητα.

 

ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΡΑΤΗ ΚΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΘΑ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΝΑ ΠΑΙΡΝΟΝΤΑΙ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΘΙΕΡΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΙΣΧΥΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ ΣΚΛΑΒΙΑΣ

 

ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ - ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΣΕ ΧΛΩΡΟ ΚΛΑΡΙ

 

ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ

Για την αναρχία!

Συσπείρωση Αναρχικών

 



Με την υποστήριξη του Joomla!. Valid XHTML and CSS.