Ας συνεχίσουμε να χαράζουμε δρόμους για την αναρχία, με αδέσμευτη  σκέψη και δράση!


Επικοινωνία

ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ 96 PDF Εκτύπωση E-mail
Πέμπτη, 01 Ιούλιος 2010 22:37

  

 ΚΥΚΛΟΦΟΡEI

το  96ο φύλλο (Ιούλιος – Αύγουστος  2010) 

 της Μηνιαίας Πανελλαδικής Αναρχικής Εφημερίδας 

ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

 

 

diadromi_96

  

Βρίσκεται σε περίπτερα και πρακτορεία εφημερίδων – περιοδικών

σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, τις πόλεις και τα νησιά του ελλαδικού χώρου

από την Παρασκευή 2 Ιουλίου 2010

 

Σύντροφοι/σσες και φίλες/οι,

Μετρούν και ξαναμετρούν οι εξουσιαστές τα κουκιά τους εκτιμώντας τους εσωκομματικούς συσχετισμούς, αλλά και την δυναμική όσων, κραδαίνοντας τη σημαία της «διάσπασης», προσπαθούν να «μείνουν μέσα στο παιχνίδι» εις όφελος φυσικά του συνόλου του πολιτικού σιναφιού. Μ’ άλλα λόγια, «χωρίζουν» τα τσανάκια τους για να σταθεροποιήσουν την σχέση τους, «μαλώνουν» για να καθίσουν αύριο στο ίδιο τραπέζι. Οι διαφορές τους δεν θα μπορούσαν να αφορούν την ουσία, που παραμένει η συνυπευθυνότητά τους για τα δεινά που υφίσταται πλήθος ανθρώπων κάθε ηλικίας. Είναι μια γνωστή τεχνική της εξουσίας που ακολουθούν με απόλυτο συγχρονισμό, τόσο οι ανανεωτικοί του ΣΥΝ, όσο και η Μπακογιάννη και οι «διαφωνούντες» του Πασοκ.

 

Εμφανίζονται, λοιπόν, οι αποχωρήσαντες ότι συγκρούονται με το κομματικό κατεστημένο ή με την κομματική πλειοψηφία, «ρισκάροντας» με την έξοδό τους από το κομματικό μαντρί, επειδή τάχα αφουγκράζονται την κοινωνική δυσαρέσκεια, που φουντώνει και θέλουν να την εκφράσουν. Περσινά ξινά σταφύλια θα πει κάποιος.

 

Υπάρχει, όμως, μια διαφορά με το παρελθόν. Με την παραδοχή της «απώλειας μέρους της εθνικής κυριαρχίας» από τον Παπανδρέου, ομολογείται και η επαναδιαπραγμάτευση της ισχύος των υπαρχόντων κομματικών σχηματισμών. Η έκταση και τα χαρακτηριστικά της επέμβασης του ΔΝΤ, της ΕΕ και της ΕΚΤ, είναι τέτοια που δεν υπάρχει πλέον η ανάγκη ισχυρών κομματικών μηχανισμών, τουλάχιστον έτσι όπως αυτοί προσδιορίζονταν και προσδιόριζαν το λεγόμενο δικομματικό σύστημα. Η κατάτμηση των κομματικών σχηματισμών έρχεται να συμβαδίσει αφ’ ενός με την διάλυση ενός κοινωνικού χώρου, όπως τον γνωρίζαμε και αφ’ ετέρου με την μεταβίβαση του συνόλου των νομοθετικών αρμοδιοτήτων στα χέρια των δανειστών και «σωτήρων» (ΔΝΤ, ΕΕ και ΕΚΤ), τους οποίους ουσιαστικά ψήφισαν όσοι άσκησαν το εκλογικό τους δικαίωμα στις τελευταίες εκλογές. Είναι ενδεικτικό ότι ολοένα και περισσότεροι πολιτικοί ή μεγαλοδημοσιογράφοι ομολογούν ότι «ο τρόπος λήψης αποφάσεων είναι ολοένα και λιγότερο δημοκρατικός».

 

Κοινός στόχος, παραμένει η κατασκευή αναχώματος που θα συγκρατήσει το χείμαρρο της κοινωνικής οργής, που όλοι αναμένουν να ξεσπάσει το φθινόπωρο. Μια κοινωνική οργή που δεν αντιπροσωπεύεται ούτε από τους αποκλεισμούς των λιμανιών από τα κομματικά στελέχη του ΚΚΕ, ούτε από τις άψυχες απεργίες που κηρύττουν οι συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Οι αποδοκιμασίες αλλά και οι προπηλακισμοί που εισπράττουν οι πολιτικοί σε κάθε δημόσια εμφάνισή τους, όχι μόνο δεν μειώνονται, αλλά συνεχώς πληθαίνουν, γεγονός που δεν μπορούν να αποκρύψουν τα ΜΜΕ, ενώ η επιβολή μέτρων εκ μέρους του ΔΝΤ, της ΕΕ και ΕΚΤ δεν βρίσκει απέναντι μια κοινωνία έτοιμη για …εθνικοανεξαρτησιακούς αγώνες (το μνημόνιο προβλέπει οι συντάξεις να μείνουν στα συμφωνημένα επίπεδα για 50 χρόνια…).

 

Έχουμε, λοιπόν, κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι οι εξουσιαστές δεν έχουν να αντιμετωπίσουν ένα επιφανειακό πρόβλημα ή μια «κρίση» πολιτικής εκπροσώπησης της κοινωνίας με εύκολα προσδιορίσιμη ημερομηνία λήξης. Η κοινωνική αποστροφή για τους πολιτικούς, την πολιτική και τα κόμματα δεν ξεκίνησε με την ανακοίνωση των όρων της σφαγής των αμνών (βλ. εργασιακά, ασφαλιστικό). Οι βαλβίδες αποσυμπίεσης για την ώρα περιλαμβάνουν αποκλειστικά τον εκφοβισμό μπροστά στο «όραμα» μιας ολικής πτώχευσης και την «αγορά», κατ’ αυτόν τον τρόπο, πολύτιμου χρόνου. Θα αποδειχθεί, όμως και σύντομα, ότι ο βρεγμένος την βροχή δεν την φοβάται.

 

Το ζήτημα, λοιπόν  από αναρχικής σκοπιάς δεν έχει να κάνει μόνο με την διαπίστωση ότι το κράτος, οι θεσμοί και οι μηχανισμοί του θα έρθουν αντιμέτωποι με μια κλιμακούμενη κοινωνική βία. Τα ερωτήματα είναι ήδη εδώ και έχουν τεθεί επανειλημμένα. Υπάρχει σοβαρή αναρχική προοπτική ή το μόνο που ευελπιστούν οι αναρχικοί είναι μια επανάληψη του Δεκέμβρη του 2008, της εξεγερσιακής δυναμικής αλλά και των προβλημάτων που αναδείχθηκαν τότε; Η δολοφονία τριών ανθρώπων κατά την διάρκεια της σημαντικής διαδήλωσης της 5ης Μάη είναι ακόμη νωπή και ο πραγματικός της αντίκτυπος δεν έχει αποτιμηθεί ακόμη, παρ’ ότι είναι φανερό ότι θα επηρεάσει με καταλυτικό τρόπο πολλές και διάφορες εξελίξεις. Και παρ’ ότι κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι ήταν κεραυνός εν αιθρία, τίποτα δεν μπορεί να είναι όπως πριν, όσο και να μην μπορούν να το πιστέψουν οι συμμορίες που την έφεραν εις πέρας, εκείνοι που τις πρόσταζαν και εκείνοι που έσπευσαν να προσφέρουν την πολιτική τους κάλυψη. Ούτε ξεχνάμε, ούτε συγχωρούμε…

Ιούλιος 2010

 

Από τα Περιεχόμενα

  • Για τη Γάζα

  • Τί θέλουνε και πού το πάνε
  • Γιατί δεν είμαι αντιπριμιτιβιστής
  • Αθήνα 2014
  • «Ελεύθερη» αγορά και κομματικός στρατός
  • Κορίτσια ο …στόλος!
  • Ποδόσφαιρο και εξουσία
  • Κρίση του πολιτικού συστήματος και κοινωνική βία
  • Υπόθεση Ακούσιου Εγκλεισμού
  • Αλιεία

 

Τρόποι επικοινωνίας 

προσωπικά: ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΑΡΧΕΙΟΘΗΚΗ Αθήνας: Σαριπόλου 8 (Δίπλα στο Μουσείο)

ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΑΡΧΕΙΟΘΗΚΗ Θεσσαλονίκης: Δελμούζου 3 

ταχυδρομικά: Τ.Θ. 26054, Τ.Κ. 10022, ΑΘΗΝΑ    

τηλεφωνικά:  69 73 79 92 07

ηλεκτρονικά: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.

Συνδρομές

  Εσωτερικού (για 10 φύλλα): 20 ευρώ

Ευρώπης (για 10 φύλλα): 30 ευρώ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Τελευταία Ενημέρωση στις Πέμπτη, 01 Ιούλιος 2010 23:35
 



Με την υποστήριξη του Joomla!. Valid XHTML and CSS.