Δεν χωρά αμφιβολία πως οι καιροί είναι ιδιαίτερα δύσκολοι όχι μόνο για μεγάλα τμήματα του ελλαδικού πληθυσμού, αλλά και ακόμα πιο ευρύτερα από αυτόν, ευρωπαϊκά και παγκόσμια. Αυτοί οι καιροί, πέραν της ουσιαστικής δράσης, απαιτούν ξεκαθαρισμένες απόψεις και αναρχικές απελευθερωτικές στάσεις και πρακτικές. Όταν απόψεις αυτού του περιεχομένου απουσιάζουν (απουσία είναι και η παραχάραξή τους), τότε οι εξουσιαστές κάθε είδους παίζουν τους σκοπούς με τους οποίους χορεύουν οι εξουσιαζόμενοι.

Χρειάζεται να γίνει κατανοητό πως όσα έλαβαν χώρα κατά τα τελευταία χρόνια, σ’ αυτό που κάποιοι ορίζουν σαν «χώρο», επισφράγισαν –σε πολλές περιπτώσεις με δυσάρεστα αποτελέσματα– το τέλος ενός κύκλου, όπου ξαναπαίχθηκαν με τον χειρότερο τρόπο έργα βασισμένα σε σενάρια από το απώτερο παρελθόν και τα οποία οδήγησαν στον πλήρη αποπροσανατολισμό, την σύγχυση ιδεών και την διαπλοκή με εξουσιαστικές απόψεις και πράξεις σε τέτοιο σημείο που όχι μόνο να παρουσιάζεται σαν απελευθερωτικό ό,τι πιο εξουσιαστικό υπάρχει, αλλά και να «χάνει την μπάλα» όποιος προσπαθήσει να βρει κάποια άκρη.

Τα πράγματα έχουν φτάσει στο σημείο, όπου ένας κύκλος έχει κλείσει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και ανοίγεται ένας νέος ο οποίος, με βάση την εμπειρία από τα όσα προηγήθηκαν τα τελευταία χρόνια, προτρέπει στην ανάπτυξη του αναρχικού λόγου. Είναι συνεπώς κατανοητό πως οι συζητήσεις είναι απαραίτητες όσο ποτέ άλλοτε.

Από ουσιαστική άποψη, οι διεργασίες που μπορούν να γίνουν κατά την διάρκεια μιας συζήτησης αποσκοπούν στο να βρεθεί η αλήθεια γύρω από το τιθέμενο (θέμα). Υπάρχει, δηλαδή κάτι που ζητείται από κοινού, με δεδομένο το ενδιαφέρον αυτών που συμμετέχουν και την αποδοχή της βάσης πάνω στην οποία γίνεται η συγκεκριμένη πρακτική (συζήτηση). Έχουμε, λοιπόν, την συζήτηση (συν+ζήτηση) την από κοινού αναζήτηση του λόγου, που είναι η κοινή αλήθεια για ένα ή περισσότερα θέματα. Επομένως η σταθερή διεργασία αναζήτησης της αλήθειας παραπέμπει στη συλλογική (συν+λόγος) προσπάθεια ορισμένων ανθρώπων. Εύκολα μπορεί κανείς να συμπεράνει πως ο αναρχικός λόγος μπορεί να θεωρηθεί και ως η αλήθεια, ειδομένη από την αναρχική πλευρά.

Άλλωστε, τίποτε δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο και λυμένο «άπαξ και δια παντός». Τα πάντα, όπως και οι αναρχικές αντιλήψεις και θεωρήσεις, βρίσκονται σε μια διαρκή κίνηση. Αυτή την κινητικότητα οφείλουμε να αντιλαμβανόμαστε και αποτελώντας στοιχείο της να αναδεικνύουμε την αναρχία στις διαστάσεις που πραγματικά έχει, την δυναμική της, τις απόψεις και τις δραστηριότητες που περιλαμβάνουν ευρύτερης διάστασης απελευθερωτικές δυνατότητες, που σημαίνει να επαναοικειοποιούμαστε και να εμπλουτίζουμε το συνολικό περιεχόμενο της αναρχικής θεώρησης.

Το κυριότερο, όμως, που χρειάζεται να κάνουμε είναι να διατηρούμε αλώβητες τις θεμελιακές αναρχικές ιδέες και να μην τις μετατρέπουμε σε ιδεολογία.

Η παρουσία των αναρχικών είναι διαρκής τα τελευταία σαράντα και πλέον χρόνια. Η δική μας ως αναρχικών συμπλήρωσε τα 25. Υπάρχουν εμπειρίες, σκέψεις και απόψεις που έχουν αποκτηθεί στην διαδρομή αυτών των δεκαετιών και οι οποίες χρειάζεται να συζητούνται. Κανένας δεν είναι ιδιοκτήτης της αναρχίας, επομένως είναι κοινό έργο όσων αποδέχονται την αναρχική απελευθερωτική δράση να συμβάλλουν στην ανύψωση και την πραγμάτωση της αναρχίας, χωρίς μεταβατικά στάδια και σταθμούς.

Ως αναρχικοί παραμένουμε παρόντες σε κάθε πτυχή της πραγματικότητας που μας έχει επιβληθεί.

Οφείλουμε να εξετάζουμε και να αναλύουμε το παρόν, να προσπαθούμε να το κατανοήσουμε, αλλά και να αναζητούμε το ΓΙΑΤΙ και το ΠΩΣ του παρελθόντος.

Με αυτό το σύντομο σκεπτικό ξεκινά ο κύκλος συζητήσεων για την αναρχία. Αυτές, όπως και κάθε λογής συζητήσεις, έχουν πολλές προεκτάσεις. Μπορούν να είναι (και είναι βασικά) μία συμβολή στο ξεκαθάρισμα απόψεων και δραστηριοτήτων, λειτουργώντας ως εφαλτήριο για σκέψεις και προβληματισμούς.

Μία αναρχική συζήτηση μπορεί και οφείλει, επίσης, να είναι ένα μέσον για την ενίσχυση των απελευθερωτικών διεργασιών, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό τομέα. Υπάρχουν, ακόμη, δυνατότητες μία συζήτηση να λειτουργήσει από μόνη της, όπως και να βοηθήσει ώστε να πραγματοποιηθούν συνθέσεις και παρεμβάσεις.

Σε όλες, πάντως, τις περιπτώσεις χρειάζεται να υπάρχει ανοιχτό μυαλό και καθαρή καρδιά.

19 Μαρτίου 2013

Αναρχική Αρχειοθήκη Αθήνας