Η δυναμική πορεία 2500 ανθρώπων, που πραγματοποιήθηκε στο κέντρο της Αθήνας, ύστερα από κάλεσμα αναρχικών-αντιεξουσιαστών, ήταν η φυσική συνέχεια δράσεων ενάντια στα μαχαιρώματα φασιστικών συμμοριών σε μετανάστες και νεολαίους, αλλά και σε δολοφονικές ή άλλου είδους επιθέσεις σε καταλήψεις και στέκια. Ήταν όμως, εξ ίσου, και μια ακόμη απαραίτητη απάντηση σε κρατικές δολοφονίες, που φυσικά δεν είχαν να κάνουν ούτε με τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις (δολοφονία τσιγγάνου στα Ν. Λιόσια, δολοφονία ενός νεαρού στη Κρήτη), ούτε με μια «κακή στιγμή» (καταδίωξη νεαρού μοτοσικλετιστή στην Κατεχάκη ύστερα από συναυλία που επέφερε τον θάνατο του).

Σ' αυτήν όμως την επίδειξη μηδενικής ανοχής σ' όσους δεν συμμορφώνονται στα όργανα του κράτους αλλά και στο εξ ίσου ξεκάθαρο μήνυμα σωφρονισμού σ' όσους απλά δεν ταυτίζονται και δεν συναινούν ή και αηδιάζουν με παπάδες, δικαστές, πατεράδες του έθνους, και αστέρες της δημοσιοκαφρίλας, οι αναρχικοί προέταξαν το τελευταίο διάστημα μια συνολικότερη και πολύμορφη δραστηριοποίηση. Δράσεις όπως η επίθεση στο Α.Τ. Αγίου Παντελεήμονα (άντρο βασανιστηρίων μεταναστών), εκδηλώσεις και πορεία για την Πρωτομαγιά και την ίδια ημέρα κατάληψη του Πολυτεχνείου και συγκρούσεις ως απάντηση στους πυροβολισμούς και τον τραυματισμό συντρόφου από τον οδηγό-φρουρό του πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ Βερελή, ο οποίος παρέμεινε όμηρος μαζί με την υπόλοιπη συντροφιά του από πρώην υπουργούς και πρώην αντιστασιακούς μέχρι τα ξημερώματα και ακόμα κινητοποιήσεις ενάντια στα ναρκωτικά και παρεμβάσεις σε εργασιακά και φοιτητικά ζητήματα.

Το πογκρόμ, λοιπόν, που έλαβε χώρα από κατασταλτικές δυνάμεις στην περιοχή των Εξαρχείων με συλλήψεις γύρω από και στο λόφο του Στρέφη, μέσα σε καφετέριες (!!!), αλλά και εισβολές σε σπίτια ακόμα και από κουκουλοφόρους αστυνομικούς, η επίθεση ενάντια σε αλληλέγγυους στους συλληφθέντες αργά το βράδυ έξω από την ΓΑΔΑ, δεν πραγματοποιήθηκαν, φυσικά, μόνο για να επουλωθεί το πληγωμένο γόητρο των ΜΑΤ, όταν …«ξαλαφρώθηκαν» ύστερα από επίθεση εναντίον τους από μερικές ασπίδες και κράνη. Ούτε γιατί τα «Εξάρχεια» το έχουν …«παρακάνει» τώρα τελευταία.

Οι αναρχικές απόψεις και πρακτικές έχουν παραμείνει τόσο ζωντανές που στην προκειμένη περίοδο είναι δυστυχώς η μοναδική ανάσα απέναντι σε μια συνολικότερη επίθεση που δέχονται κοινωνικά κομμάτια μέσω της οικονομικής λεηλασίας, του ολοένα και ασφυκτικότερου ελέγχου, με πρόφαση το πογκρόμ ενάντια στους «παράνομους ξένους», και των σκουπιδιών που τηλε-πλασάρονται ως πρότυπο ζωής. Και τις κοινωνικές ανάγκες για αντιπαράθεση έστω μέσω διεκδικητικών δράσεων δεν μπορούν ούτε να καλύψουν ούτε να αποσυμπιέσουν ο συνδικαλισμός και οι θιασώτες του.

Θα παραμείνουμε, λοιπόν, στους δρόμους και στις πλατείες συνεχίζοντας με μεγαλύτερο πείσμα κάθε κοινωνική δράση, που θα προσθέτει ένα ακόμα αγκάθι στα πλευρά κάθε εξουσίας και κάθε ιδεολογίας. Ενάντια στον εφησυχασμό και στην παραίτηση, έχοντας εμπιστοσύνη στις δικές μας δυνατότητες, σε εκείνες των συντρόφων μας αλλά και κάθε ανθρώπου που συνεχίζει να βαδίζει αναζητώντας τους δρόμους και την ουσία της εξέγερσης.

ΓΙΑΤΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΕΧΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΥΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ ΑΠΛΑ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ Σ' ΟΣΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ