ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2009 Εκτύπωση

Να αρνηθούμε κάθε διαμεσολάβηση στους αγώνες και τη ζωή μας

 

 

Κάθε χρόνο τα ίδια παραμύθια.

Οι μπαλκονάτοι «υπερασπιστές» των συμφερόντων όσων βρίσκονται κάτω από συνθήκες καταπίεσης κι εκμετάλλευσης, θα ζητήσουν και πάλι «να πληρώσουν την κρίση οι καπιταλιστές». Αλλά τελικά τα σπασμένα θα πληρώσουν οι εκμεταλλευόμενοι.

 

Όμως για ποια σπασμένα μιλάμε; Μήπως πρόκειται για κάποιο γλέντι;

Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Πρόκειται για ένα ανελέητο πόλεμο ανάμεσα στις διάφορες μερίδες εκμεταλλευτών. Έναν πόλεμο στον οποίο οι εργαζόμενοι αποτελούν τους στρατιώτες, που θα εξοντωθούν στο πεδίο της μάχης. Η λεγόμενη κρίση είναι ένα ακόμα μέσο που χρησιμοποιούν σ' αυτόν τον πόλεμο. Όταν οι πλέον ακμαίοι οικονομικοί παράγοντες δηλώνουν πως υπάρχει κρίση τότε είναι φανερό πως η επίθεση δεν στρέφεται γενικά και αόριστα προς κάποιους αντίπαλους.

 

Στρέφεται προς τους αδύναμους του καπιταλιστικού μπλοκ αλλά και προς τον κόσμο της μισθωτής δουλείας. Όπως μέσα στο πεδίο των εξουσιαστικών πολέμων οι άνθρωποι κατατεμαχίζονται από τα όπλα των αντιπάλων, σ' αυτό τον διαρκή πόλεμο ανάμεσα στις μερίδες των εξουσιαστών κι εκμεταλλευτών και πάλι οι άνθρωποι είναι που εξοντώνονται ηθικά και σωματικά. Οι εξουσιαστές, είτε με τον έναν είτε με τον άλλο τρόπο τρέφονται και δυναμώνουν καταστρέφοντας τους ανθρώπους.

 

Κατασκευάζουν κρίσεις, ανασυγκροτούν τα στρατόπεδα καταπίεσης κι εκμετάλλευσης, εισάγουν νέα όπλα ελέγχου κι εκμετάλλευσης δια μέσου της τεχνολογίας. Κάθε φορά, αυτό το ιδιόμορφο πεδίο μάχης πλημμυρίζει από σώματα ανέργων, εξαθλιωμένων, εξουθενωμένων και καταρρακωμένων ανθρώπων που έχουν την «τύχη» να μην πεθαίνουν στα πεδία των συμβατικών μαχών, αλλά να φθείρονται ψυχικά και σωματικά στις διαρκείς κι εξοντωτικές οικονομικές και πολιτικές μάχες που γίνονται ανάμεσα στους εξουσιαστές.

 

«Να πληρώσουν την κρίση οι καπιταλιστές», κραυγάζουν οι εγκάθετοι του κράτους. Ζητούν δηλαδή από τους κεφαλαιούχους να αρνηθούν το ρόλο τους, να παραιτηθούν από τον πόλεμο που διεξάγουν, τόσο μεταξύ τους όσο και ενάντια σ' όσους αντιτάσσονται στην κυριαρχία τους (και τότε δείχνουν μια αξιοθαύμαστη ενότητα κι αλληλεγγύη).

 

Η εργασία, αυτό το σημαντικότατο μέσο για την ύπαρξη της ανθρωπότητας από έκφραση χαράς, δημιουργίας και ευδαιμονίας για τις ανθρώπινες κοινότητες, έχει μετατραπεί από τους εκμεταλλευτές και καταπιεστές σε ένα εργαλείο μίσους, μόχθου, πόνου και θανάτου για τους σκλαβωμένους ανθρώπους. Έχει μετατραπεί σε δουλειά (από το δουλεία), σε μισθωτή σκλαβιά. Η μισθοδουλεία αποδεικνύει την πραγματική κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι άνθρωποι. Και γκρεμίζει τις αυταπάτες για δήθεν ελευθερία και δυνατότητα αυτοδιάθεσης του ατόμου. Βεβαίως, η απάντηση των αγωνιζόμενων ανθρώπων και η λύση που χρειάζεται να δώσουν απέναντι σ' αυτήν την κατάσταση δεν μπορεί να είναι το ατομικό βόλεμα και η αγάπη για τα πλούτη, με αποτέλεσμα τη μίμηση των πρακτικών που εφαρμόζουν τα αφεντικά που συνεχίζουν το ληστρικό τους έργο, αλλά ο αγώνας για την καταστροφή των εξουσιαστικών κι εκμεταλλευτικών σχέσεων.

 

Αυτός ο αγώνας βρίσκεται αντιμέτωπος με τις αυταπάτες που αναστηλώνουν και καλλιεργούν οι διαμεσολαβητές.

Καλούν σε αγώνες για ψίχουλα, που θα εξανεμισθούν με το πρώτο φύσημα των εμπόρων και των κεφαλαιούχων ή θα διαλυθούν από τα βαριά όπλα της αγοράς. Καλούν σε ενίσχυση της δύναμής τους. Επιτίθενται στους κοινωνικούς αγώνες, που γίνονται για την καταστροφή των σχέσεων καταπίεσης κι εκμετάλλευσης και συκοφαντούν τους αγωνιζόμενους, για να ανακηρύξουν αργότερα αυτούς τους αγώνες και τις συγκρούσεις σε μέσο για την ανάδειξή τους, αφού εννοείται έχουν παραχαράξει την πραγματικότητα. Φωνάζουν για νίκες τη στιγμή που γνωρίζουν πως πρόκειται για παραχωρήσεις που γίνονται από το κράτος σαν αποζημίωση για την χειραγώγηση των διαθέσεων των καταπιεσμένων κι εκμεταλλευόμενων.

 

Ανακηρύσσουν την εργατιά σαν προνομιούχα και σαν τάξη, για να έχουν την ευκαιρία να λεηλατήσουν τα όνειρα των μισθωτών σκλάβων. Ζητούν να τους ψηφίσουν πρώτα σαν εκφραστές των «διεκδικήσεων», για να μπορέσουν αργότερα να πάρουν μια καλή θέση στον κομματικό μηχανισμό και μετά στα έδρανα της βουλής. Όλοι αυτοί είναι που ανανεώνουν την εξουσία και την δυναμώνουν με την ανοχή των εκμεταλλευόμενων.

Η αυταπάτη της εκπροσώπησης και των εκλογών είναι το μέσο για την καθυπόταξη και την συνέχιση των συνθηκών αλλοτρίωσης και εξανδραποδισμού.

 

Γι' αυτό και αυτή την πρωτομαγιά όλοι οι κομματικοί και παραταξιακοί θα δώσουν ξανά το παρόν. Κόμματα, σωματεία, συνδικάτα, παρατάξεις και όλοι οι αριστεροί εξουσιαστικοί σχηματισμοί θα παρελάσουν και θα επιδείξουν στους κυρίαρχους τον στρατό που έχουν στη διάθεσή τους. Θα προβάλλουν την ικανότητά τους να τους κατευθύνουν σύμφωνα με τα όσα επιτάσσει ο εκσυγχρονισμός και οι ανάγκες διατήρησης της μισθοδουλείας και των αυταπατών της υποτιθέμενης εργατικής τάξης που υποτίθεται και πάλι πως θα καλυτερεύσει τον κόσμο όταν έρθει στα πράγματα.

 

Άλλωστε αυτή τη στιγμή οι εκλογές βρίσκονται προ των πυλών και τα χάδια μαζί με τις ψεματούρες θα δώσουν και θα πάρουν.

 

Κι όμως οι λύσεις είναι γνωστές.

Εμείς, οι αναρχικοί θεωρούμε πως η αδιάλλακτη σύγκρουση, μαζί με το πάθος για ελεύθερη και ανεξούσια ζωή, είναι κομμάτι της απόλυτης άρνησης κράτους και κεφαλαιούχων. Κανένα παρακάλι και καμιά ανοχή δεν χωρά εφ' όσον μιλάμε για τη ζωή και την ελευθερία. Όταν μέσα στον πόλεμό τους κατεβάζουν τα ρολά στις εταιρείες και τις βιομηχανίες, η απάντηση πρέπει να ξεπηδάει μέσα από την περηφάνια και την αγριότητα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Οι εργαζόμενοι της Κοντινένταλ στη Γαλλία μετά την απόλυσή τους κατέστρεψαν τα γραφεία και τις εγκαταστάσεις της εταιρείας. Αυτή είναι μια καλή απάντηση, ανάμεσα σε πολλές άλλες που μπορούν να δοθούν.

 

Αρκεί οι άνθρωποι να οργανώσουν την απελευθερωτική και αντικρατική διάθεση και ορμή που διαθέτουν.

Για μας τους αναρχικούς το πρόταγμα της αναρχικής οργάνωσης και της δημιουργίας αναρχικών ομάδων παραμένει επίκαιρο.

 

Απέναντι στους κάθε λογής αριστερούς, που προσπαθούν να κερδοσκοπήσουν ζητώντας τις ψήφους των καταπιεσμένων κι εκμεταλλευόμενων, η απάντηση που μπορεί να δοθεί είναι βγαλμένη μέσα από την δυναμική κοινωνική άρνηση της εκπροσώπησης δημοκρατικής ή αμεσοδημοκρατικής.

 

Να αρνηθούμε κάθε διαμεσολάβηση στους αγώνες και τη ζωή μας

Να καταστρέψουμε το κράτος και τις συνθήκες μισθωτής εργασίας

Να οργανωθούμε στην προοπτική της ατομικής και κοινωνικής απελευθέρωσης

Στο δρόμο για την Αναρχία να σαρώσουμε τα εμπόδια των διαμεσολαβητών, των αριστερών,

των προοδευτικών και των εναλλακτικών καρνάβαλων.

 

ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ και σ' αυτές τις εκλογές

 

 

1η Μάη 2009

Συσπείρωση Αναρχικών

και συντρόφισσες/φοι