ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ

το 82ο φύλλο (Απρίλιος 2009)

της Μηνιαίας Πανελλαδικής Αναρχικής Εφημερίδας

ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

 Σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και  σε όλες τις πόλεις
και τα νησιά του ελλαδικού χώρου

 και βρίσκεται σε περίπτερα

 και πρακτορεία εφημερίδων - περιοδικών

 από την Τετάρτη 1 Απριλίου 2009

Σύντροφοι/σσες και φίλοι/ες,

Η «μεγάλη  Ύφεση» είναι εδώ. Και οι προβολείς της δημοσιότητας την καταγράφουν στις εκατοντάδες παραγκουπόλεις «παράνομων» καταυλισμών αστέγων στις ΗΠΑ, όπου καταφεύγουν χιλιάδες άνθρωποι, που συνεχώς πληθαίνουν χτυπημένοι από την «μοίρα», από πρώην οδηγούς φορτηγών μέχρι ηλεκτρολόγους, οικογένειες που κρύβονται σε σκηνές και υπόστεγα, όπου κάπου κάπου κυματίζει η αστερόεσσα και μαζί της το κουρελιασμένο προ πολλού αμερικάνικο «όνειρο». Για την ώρα εξοργίζονται απλά με την παρουσία των ΜΜΕ και απαιτούν να τους αφήσουν στην «ησυχία» τους αναμένοντας (;) τα αποτελέσματα του κρατικού ...προστατευτισμού ως «αντίδοτο» στην «κρίση». Λίγο μακρύτερα στην Γαλλία, εργαζόμενοι κρατούν όμηρους διευθυντικά στελέχη επιχειρήσεων, που προχωρούν σε χιλιάδες απολύσεις. Στην Ιταλία, αλλά και στην Γερμανία πολλαπλασιάζονται οι «Ρομπέν των φτωχών», που εισβάλλουν σε σούπερ μάρκετ αδειάζουν τα ράφια και μοιράζουν το περιεχόμενό τους σ’ όσους τα έχουν ανάγκη.

Οι ειδήμονες προειδοποιούν (ή μήπως απειλούν;) για νέους πολέμους, κοινωνικές αναταραχές και κατά περίπτωση επιβολή δικτατορικών καθεστώτων. Όσο για τον ελλαδικό χώρο η κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη πλανάται ακόμη ως εφιάλτης πάνω από τα κεφάλια των κυρίαρχων, που αναδιπλώνονται με το «μαλακό» συσπειρώνοντας τους πολίτες γύρω από το «ζήτημα της ασφάλειας» και επιζητώντας την κοινωνική συναίνεση για την τιμωρία κάθε κουκουλοφόρου και υβριστή του κράτους και των θεσμών.

Και μια παρατήρηση. Κοινωνικά απομονωμένη δεν είναι μια άποψη ή πρακτική που προσμετράται ως τέτοια με όρους «μειοψηφίας» ή «πλειοψηφίας», αλλά εκείνη που είτε συνήθως ηθελημένα είτε σπανιότερα αθέλητα απεμπολεί κάθε δυνατότητα και προοπτική κοινωνικών συνθέσεων, άρα και αναγνώρισης των ιδιαίτερων γνωρισμάτων της κοινωνικής ανυποταξίας.

Και κάτι ακόμα. Η κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη δεν αποτέλεσε μια στρατιωτική επιτυχία των εξεγερμένων ή των αναρχικών που συμμετείχαν σ’ αυτήν. Αλλά και δεν αποτέλεσε κανενός είδους διδακτικό παράδειγμα «αυτοοργάνωσης» και μάλιστα «πρωτόγνωρης», που θα πρέπει να εμπεδώσουν οι καταπιεσμένοι γενικότερα, ή οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι «ειδικότερα».

Οι ποικιλώνυμοι εξουσιαστές γνωρίζουν καλά ότι κάθε φερετζές της πολιτικής όσο φανταχτερός και αν είναι θα πρέπει να αντικαθίσταται. Και μάλιστα την κατάλληλη στιγμή.

Όπως εκείνος της αριστερής «κατανόησης» της «νεανικής εξέγερσης». Μια «κατανόηση» που γρήγορα αποδείχτηκε ανίκανη να σταθεροποιήσει τις εκλογικές προσδοκίες μιας «εν δυνάμει» κυβερνώσας αριστεράς. Αλλά για κάθε αριστερή νόσο υπάρχει το δοκιμασμένο «φάρμακο». «Αυτοοργάνωση», «αυτορρύθμιση» και «αυτοθέσμιση» των κοινωνικών δραστηριοποιήσεων. Δοκιμασμένα πράγματα. Η εφαρμοσμένη κινηματική θολούρα με τους πάσης φύσεως «αυτοοργανωμένους» πολίτες, να «ενεργοποιούνται» στα πλαίσια αριστερών επιτροπάτων υπό την αιγίδα και την συνεχή υψηλή εποπτεία του ΣΥΡΙΖΑ και των λοιπών αριστερών δημοκρατικών δυνάμεων για την υπεράσπιση των «δημόσιων χώρων».

Αλλά μήπως η πολιτική δεν είναι εκτός των άλλων η τέχνη της εξαπάτησης, αλλά και της νομής πολιτικών κερδών και συμφερόντων;

Ο Κύκλος Σύνταξης της Διαδρομής Ελευθερίας

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΠΟΔΙΣΗ

Ή

ΠΩΣ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΡΑΦΤΑΔΕΣ ΡΑΒΟΥΝ ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΟΥΣΤΟΥΜΙΑ

ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΑΝΑΡΧΙΚΗΣ ΘΕΩΡΗΣΗΣ: Αυτοοργάνωση

(Όπου τα δανεικά εργαλεία γίνονται δεκανίκια

της εξουσίας...)

Εμιράτο του Καυκάσου: Μύθος ή Πραγματικότητα;

 Οικολογία και Κοινωνικές Ομάδες

Μια άλλη ΚΟΥΒΑ είναι ...εφικτή!

Ιράκ, Αφγανιστάν, Παλαιστίνη

 Λυκοφιλίες, εκλογές και ξεκαθαρίσματα πολιτικών λογαριασμών

 ΘΑ ΠΕΣΕΤΕ ΣΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ ΤΗΣ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ;