ΚΥΚΛΟΦΟΡEI

το  97ο φύλλο (Σεπτέμβριος  2010) 

 της Μηνιαίας Πανελλαδικής Αναρχικής Εφημερίδας 

ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

και βρίσκεται σε περίπτερα-πρακτορεία εφημερίδων και περιοδικών,

στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, τις πόλεις και τα νησιά του ελλαδικού χώρου

από την Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010

Σύντροφοι /συντρόφισσες και φίλες/οι

Το ιδεολογικό περίβλημα της νέας κατακτητικής επέλασης της εξουσίας στους «Καιρούς του Μνημονίου», αρχίζει να ξεκαθαρίζει σιγά-σιγά: Τα μέτρα είναι σκληρά και κοινωνικά άδικα, αλλά αναγκαία, ο Παπανδρέου, ο πλέον ενδεδειγμένος πολιτικός ηγέτης, που είναι έτοιμος να ωφελήσει τον «τόπο και όχι το κόμμα του» και το Πασοκ, το καταλληλότερο κόμμα να επωμισθεί την εσπευσμένη «παράδοση» μιας μη διαχειρίσιμης κατάστασης από τον Καραμανλή και την ΝΔ, ενώ η «ωριμότητα» των ψηφοφόρων και η «σύνεση» που μέλλεται (;) ή καλούνται να επιδείξουν, παρά την κατάφωρη εξαπάτησή τους, το «κλειδί» και η εγγύηση της σταθεροποίησης του πολιτικού σκηνικού.

Σχετικά με την λεγόμενη μεσαία τάξη, οι πλέον αισιόδοξοι εξουσιαστές σημειώνουν ότι δεν είναι εθισμένη σε συγκρουσιακές συμπεριφορές και ως εκ τούτου εξηγείται η επίδειξη νομιμοφροσύνης της και η απουσία σημαντικών κοινωνικών αντιδράσεων, μέχρι στιγμής, ενώ για τη μη όξυνση κινητοποιήσεων κάθε σκληρής κάστας ή συντεχνίας, όπως εκείνη της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, βασίζονται σε συνδικαληστές που, παρά τους λεονταρισμούς τους, έχουν «ιστορικές» σχέσεις με τα λεγόμενα κόμματα εξουσίας και όχι μόνο. Όσο για τους «ξεκρέμαστους» 1.500.000 άνεργους, ένα ιδιαίτερα υπολογίσιμο ανεξέλεγκτο κοινωνικό κομμάτι, το ΚΚΕ ήδη έχει αναγγείλει την πρόθεσή του να απλώσει «προστατευτικά» τις κομματικές φτερούγες του και να αγκαλιάσει πολιτικά ένα ενδεχόμενα «κοινωνικό κίνημα των ανέργων».

Μ’ αυτούς τους όρους, πάνω-κάτω, επιχειρείται η κατασκευή ενός εκλογικού σώματος των «ωρίμων» ψηφοφόρων, που καλούνται να δουν «φως στο τούνελ» και να ψηφίσουν ουσιαστικά το ένα και μοναδικό «κόμμα», την Τρόικα δηλαδή (ΔΝΤ, ΕΚΤ, ΕΕ). Ταυτόχρονα, η στήριξη του Μνημονίου και της απρόσκοπτης εφαρμογής του από το ΛΑΟΣ, παρά την δεδομένη παραδοχή της συναπόφασης, και του ιδίου του Παπανδρέου, για «απώλεια της εθνικής κυριαρχίας», εξηγεί εν πολλοίς την απουσία οποιουδήποτε είδους εθνικιστικής κορώνας θα απέκλειε σημαντικό τμήμα των «συνετών» ψηφοφόρων από την συγκεκριμένη διαδικασία κατασκευής κοινωνικής συναίνεσης. Ενδεικτική σ’ αυτή την κατεύθυνση και η πολιτική συναίνεση (Πασοκ, ΝΔ, ΛΑΟΣ) στην περαιτέρω σύσφιξη της συνεργασίας με το ισραηλινό κράτος, με τους αριστερούς απλά να ψελλίζουν για «προκλητική κυβερνητική επιλογή», αδύναμοι να ακουστούν ακόμα και από το στενό κομματικό τους ακροατήριο.

Ο «νέος» πατριωτισμός, λοιπόν, ελλείψει δυνατοτήτων έκφρασης κάποιου είδους αριστερού ή δεξιού εθνικισμού, θα εκφράζεται με την επίδειξη φορολογικής «συνείδησης» απ’ όσους φυσικά δεν μπορούν να κάνουν και αλλιώς, την κοινωνική αποδοχή του ξεσκαρταρίσματος από τους όψιμα περιττούς εργαζόμενους στο «δημόσιο», αλλά και αποστροφής οποιασδήποτε διεκδίκησής τους και μάλιστα με δυναμικό τρόπο. Ενισχυτικό στοιχείο σ’ αυτή την κατεύθυνση θα αποτελέσει αναμφίβολα κάθε είδους επιχείρηση «ήπιας καταστολής της εγκληματικότητας» στο κέντρο της Αθήνας, όπως αυτή που έχει αναγγελθεί ήδη προεκλογικά (αλλά και ανάλογες στο πεδίο της «αντι»τρομοκρατίας), αφού τυχόν «επιτυχημένες» κινήσεις εντυπώσεων θα εξασφαλίσουν μια εικόνα αποτελεσματικότητας «ήπιων» εφαρμογών του νόμου και της τάξης, που θα «ανακουφίσουν» την «ανασφάλεια των πολιτών».

Πιστεύουν λοιπόν οι εξουσιαστές ότι όλα βαίνουν ομαλώς γι’ αυτούς; Ότι η συμμόρφωση στο «αναγκαίο κακό» είναι εξασφαλισμένη, το ίδιο και ο κοινωνικός έλεγχος; Κάθε άλλο. Η ρευστότητα και η αβεβαιότητα όσον αφορά το συγκεκριμένο ζητούμενο για την εξουσία, δεν χαρακτηρίζουν απλά την κοινωνική πραγματικότητα, αλλά την μετατρέπουν σε ένα άνευ προηγουμένου εύφλεκτο υλικό που μοιάζει να περιμένει απλά την αφορμή για να πυροδοτηθεί.

Οι αναρχικές απόψεις και πρακτικές είναι οικείες για πλήθος ανθρώπων, που θα βρεθούν με την πρώτη ευκαιρία στο δρόμο (και δεν εννοούμε κάποια κινητοποίηση των συνδικάτων). Το γεγονός, όμως, αυτό από μόνο του δεν μπορεί να εξασφαλίσει δημιουργικές συνθέσεις, αν δεν προσπεραστούν οριστικά διάφορες λογικές. Αν δεν τοποθετηθούν στο χρονοντούλαπο των αζήτητων οι λογικές του να μπαίνουν κάποιοι σε μια εξέγερση ως αναρχικοί και να βγαίνουν απλά ΣΑΝ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΙ. Αν δεν ξεπεραστεί η επίπλαστη ανάγκη της «κινηματικής ένταξης», (όταν εννοείται πως κάτι τέτοιο δεν αποτελεί παγιωμένη αντίληψη που συνοδεύει απόψεις και πρακτικές). Επειδή, όταν ΕΙΜΑΣΤΕ και δηλώνουμε περήφανοι ως αναρχικοί –και το ΕΝΝΟΟΥΜΕ– τότε δεν χωρούν αμφιταλαντεύσεις και κανενός είδους «ενοχές»…

Σεπτέμβριος 2010

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

* Οι ΗΣΥΧΕΣ»ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΑΡΑΧΕΣ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ

* Οι Διωγμοί των Τσιγγάνων ως αντικατοπτρισμός των προσπαθειών Ενσωμάτωσης

* Υποκρισία, Θράσος και Εμπαιγμός

* ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΝΤΙ-ΠΡΙΜΙΤΙΒΙΣΤΗΣ

*Σχέδια Παγκόσμιου Αποπληθυσμού: Οδεύοντας προς την «Τελική Λύση»

*ΧΙΡΟΣΙΜΑ – ΝΑΓΚΑΣΑΚΙ

Τρόποι επικοινωνίας 

προσωπικά: ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΑΡΧΕΙΟΘΗΚΗ Αθήνας: Σαριπόλου 8 (Δίπλα στο Μουσείο)

ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΑΡΧΕΙΟΘΗΚΗ Θεσσαλονίκης: Δελμούζου 3 

ταχυδρομικά: Τ.Θ. 26054, Τ.Κ. 10022, ΑΘΗΝΑ    

τηλεφωνικά:  69 73 79 92 07

ηλεκτρονικά: This e-mail address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.

Συνδρομές

  Εσωτερικού (για 10 φύλλα): 20 ευρώ

Ευρώπης (για 10 φύλλα): 30 ευρώ