ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ 48 Print
NO TRANSLATION AVAILABLE

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ

 

το 48ο φύλλο (Μάρτιος 2006)

της Μηνιαίας Πανελλαδικής Αναρχικής Εφημερίδας

 

ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

 

Σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, τις πόλεις
και τα νησιά του ελλαδικού χώρου
από την Τετάρτη 1 Μαρτίου 2006

 Θα το βρείτε σε περίπτερα

και πρακτορεία εφημερίδων και περιοδικών


 

Σύντροφοι/σσες και φίλοι/ες

Με αυτό το τεύχος η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ μπαίνει στον πέμπτο χρόνο της πορείας της. Στο διάστημα που μεσολάβησε από την πρώτη Μάρτη του 2002 μέχρι σήμερα, διαπιστώσαμε πως η έμπρακτη εκδήλωση αλληλεγγύης στο δρομολόγιο που ξεκινήσαμε ξεπέρασε κατά πολύ το χώρο των αναρχικών και αντιεξουσιαστών. Και αυτό οφείλεται στην συνεχή προσπάθεια των αναρχικών, που για δεκαετίες τώρα με τη δράση τους ξεπερνούν τα εμπόδια που βάζει η εξουσία και οι καλλωπισμένες παραφυάδες της.

 

Πολλοί είναι αυτοί που συμμετείχαν στη λειτουργία του Κύκλου Σύνταξης, άτομα και συλλογικότητες, που στήριξαν και στηρίζουν τη ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.

Αλλά, τα «πάντα ρει». Σε ορισμένες περιπτώσεις δεν μπόρεσε να γίνει οικειοποιήσιμο το «βάρος» μιας συνεχούς, σταθερής και επίμονης διεργασίας, σε άλλες πάλι περιπτώσεις υπήρξαν διαφορετικές επιλογές. Από τη δική μας οπτική, θεωρούμε πως κάθε στάση και συμπεριφορά μετρά στο κατά πόσο συμβάλλει με λειτουργικό τρόπο στις κοινωνικές απελευθερωτικές διεργασίες και στην πάλη για την καταστροφή του κράτους.

Σε μια τέτοια προοπτική οι πόρτες για συνεργασία παραμένουν ανοιχτές, σε κάθε σύντροφο και συντρόφισσα, σε κάθε οργανωμένη συλλογικότητα.

 

Πολλά έχουν γίνει και ακόμη περισσότερα είναι αυτά που μπορούν να γίνουν. Και αυτό μπορούμε να το έχουμε υπ' όψη μας, χωρίς να υπερτιμούμε αλλά ούτε και να υποτιμούμε τα βήματα που έχουμε ήδη κάνει.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση θα παραμείνουμε, κι όπως είχαμε τοποθετηθεί και πριν από τέσσερα χρόνια, δεν επιδιώκουμε την κατασκευή κάποιου οργάνου που θα εκφράζει τους αναρχικούς και τους αντιεξουσιαστές. Η συμβολή μας ήταν και εξακολουθεί να βρίσκεται πολύ μακριά από βλέψεις τέτοιου είδους. Ο λόγος είναι ουσιαστικός και μια πολύ σημαντική πτυχή του είναι ο σεβασμός και η ανάδειξη της διαφορετικότητας. Σ' αυτό θα παραμείνουμε αμετακίνητοι και με επιμονή, παρά το γεγονός ότι σε πολλές περιπτώσεις αυτή η διαφορετικότητα βρισκόταν σε σημαντική απόσταση από τις θέσεις και θεωρήσεις του μεγαλύτερου μέρους (αν όχι του συνόλου) των συμμετεχόντων στον Κύκλο Σύνταξης. Η διαφορετικότητα δεν μας εμπόδισε να γίνονται συνειδητές και επίμονες έως εξαντλητικές προσπάθειες στην κατεύθυνση της σύνθεσης. Συλλογικότητες και άτομα, που συνέβαλαν με κείμενα, είχαν (και έχουν) τη δυνατότητα να διαμορφώσουν και να καταγράψουν από κοινού απόψεις στη βάση συζητήσεων, αλλά και της αναρχικής συναίνεσης. Αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό αν ανατρέξει κανείς στα φύλλα της ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ που έχουν μεσολαβήσει.

 

Τέσσερα χρόνια και η αναρχική εφημερίδα (δυστυχώς η μοναδική με πανελλαδική κυκλοφορία) ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ μοιράστηκε σε περισσότερα από 400.000 κομμάτια, σε εκδηλώσεις, λαϊκές αγορές, σε εισόδους πολυκατοικιών, σε δρόμους και πλατείες, σε σχολεία και σχολές, σε σταθμούς, στην Αθήνα και τις υπόλοιπες πόλεις και περιοχές του Ελλαδικού χώρου.

Σίγουρα ο δρόμος που έχουμε να διανύσουμε είναι ακόμα μακρύς. Το μόνο βέβαιο είναι πως θα συνεχίσουμε να συμβάλουμε στους ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ και μέσα από τη ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.

 

Κι όταν λέμε κοινωνικούς αγώνες εννοούμε αυτούς που εξακολουθούν να διατηρούν αναλλοίωτη, αδιαπραγμάτευτη και ανοιχτή τη σύγκρουση με το κράτος και τις επιλογές του, που παραμένουν ανεξέλεγκτοι, χωρίς κανενός είδους έμμεση ή άμεση σχέση με τους πολιτικούς αλλά και άλλους διαμεσολαβητικούς μηχανισμούς και σχηματισμούς ή με διάφορους διάττοντες αστέρες της υποβολής και της επιβολής.

Κοινωνικοί αγώνες είναι αυτοί που εξακολουθούν να γεμίζουν τους δρόμους με αφίσες, τρυκάκια, προκηρύξεις, ανθρώπινες παρουσίες και φωνές, που στήνουν οδοφράγματα, καταλαμβάνουν χώρους και κτίρια συγκρουόμενοι με τις δυνάμεις του κράτους και των αφεντικών, φτύνουν τη συνδιαλλαγή με κάθε είδους αρχή, δεν εκλιπαρούν δημοκρατικά δικαιώματα και δεν προσπαθούν να ταυτίσουν τη σύγκρουση με τη διαφημιστική καμπάνια.

 

Κοινωνικοί είναι οι αγώνες που δεν εξαγοράζονται και δεν ξεστρατίζουν, ούτε αυτοπεριορίζονται χάριν της «αποτελεσματικότητας» και των κινηματικών διαδικασιών ή για να μην θιγεί η, ανακηρυγμένη σε υπέρτατο μέσο δράσης, όποια «επιλογή» (που σε τελική ανάλυση αρνείται μ' αυτό τον τρόπο την πολύμορφη δράση).

 

Κοινωνικοί αγώνες δεν είναι αυτοί που ταυτίζονται με το σύνολο της κοινωνίας, γιατί τότε θα αρνούνταν όλα τα παραπάνω λειτουργικά χαρακτηριστικά και ακόμα περισσότερα. Είναι αυτοί που εκφράζουν τα, κάθε φορά, δυναμικά και ανταγωνιστικά σε κράτος και κεφάλαιο κομμάτια της κοινωνίας, που δεν έχουν ταυτότητα και αριθμό ταξικής ενημερότητας.

 

Είναι, τέλος, αυτοί που έχουν αναδείξει την τεράστια διαφορά ανάμεσα στα παχιά λόγια και τις ανυπέρβλητες ανθρώπινες πράξεις αυτοθυσίας και έχουν εδώ και αιώνες κάνει ολοφάνερη τη διαφορά ανάμεσα στην όποια επανάσταση και την αναρχία, στην αριστερά (κομμουνιστική και μη) και τον αντικρατισμό, στην ατομική και κοινωνική απελευθέρωση και την αναπαραγωγή εξουσιαστικών θεωριών και πρακτικών, που μέσα από την κατάσταση του αχταρμά προσπαθεί να επιπλεύσει, αφού προηγούμενα έχει προκαλέσει την απαιτούμενη, για κάθε μαλάκιο, θολούρα.

 

Ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες, στο χώρο που εκδίδεται η ΔΙΑΔΡΟΜΗ, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με συνθήκες, που όχι μόνο δεν συνέβαλαν στη συνολική και κοινή προσπάθεια για την ανάδειξη όλων των απελευθερωτικών δυνατοτήτων και στοιχείων, αλλά, αντίθετα, αποτελούσαν σαφή δείγματα παραγοντισμού, μικροπρέπειας και κουτσομπολίστικου μεγαλοϊδεατισμού, που υποβαθμίζουν την ανθρώπινη οντότητα και καταρρακώνουν τη στοιχειώδη έννοια αυτοσεβασμού. Η εικόνα και η κατάσταση της αποσυνθετικής διαδικασίας που εκδηλώθηκε δεν βαραίνει κανέναν άλλον εκτός από εμάς. Και φυσικά ήταν και παραμένει δική μας ευθύνη η αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων. Γι’ αυτό και μπορούμε με σιγουριά να πούμε πως τα λάθη και οι παραλείψεις μας μπορούν να διορθωθούν και να ξεπεραστούν. Γνωρίζουμε, πως η καλή διάθεση δεν αρκεί, και πως οι ψευδεπίγραφες καταστάσεις, σε όλα τα επίπεδα, από την επιφανειακή συμμετοχή στον Κύκλο Σύνταξης μέχρι και τη δήθεν συμμετοχή σε διεργασίες, ξεπερνιούνται με την ανάπτυξη και πλάτεμα των συντροφικών σχέσεων προς αυτούς που μπορούν να τις κατανοήσουν και δεν θα προσπαθήσουν να τις εκμεταλλευτούν και να τις κακομεταχειριστούν, προκειμένου να προβάλουν τον μίζερο ατομισμό τους.

 

Στο διάστημα των τεσσάρων αυτών χρόνων προσπαθήσαμε να κατανοήσουμε τα λάθη μας. Καταλάβαμε, πως ακόμα και η παραμικρή υποχώρηση σε λογικές και πρακτικές, που υπονομεύουν την κοινωνική απελευθερωτική προοπτική και που μειώνουν την ουσία της κοινωνικής δράσης, υποβιβάζοντάς την σε αήθεις καταστάσεις, στάσεις και συμπεριφορές, μπορεί να αποβεί επιζήμια με πάρα πολλούς τρόπους.

 

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να αποφεύγονται ανεπιθύμητες καταστάσεις για την αναρχική κοινωνική δράση. Και ο πιο «δοκιμασμένος» είναι η περιχαράκωση μέσα σε κινηματικές διαδικασίες και σε στεγανά κομματικού χαρακτήρα. Αυτός ο τρόπος «διαφυλάσσει» κάποιες σταθερές, αλλά αλλοιώνει την ουσία της αναρχίας μετατρέποντάς τη σε αναρχισμό.

 

Η ουσία, όμως, της αναρχίας είναι κοινωνική κι όχι πολιτική. Αναζωογονείται μέσα από την κοινωνική της διάσταση. Η δύναμή της βρίσκεται στην ανθρώπινη και κοινωνική απελευθερωτική της διάσταση και ουσία. Έτσι, δεν έχει ανάγκη από περιχαρακώσεις. Η μεγαλύτερη άμυνά της είναι η διάθεση, το πάθος και οι διαρκείς αγώνες των ανθρώπων για ελευθερία, ισότητα, δικαιοσύνη, αμοιβαιότητα και αλληλοβοήθεια και το ισχυρότερο όπλο της είναι η ικανότητα να βιώνει, (μέσα από την εμπειρία, και την πολύμορφη - πολύπλευρη κοινωνική δράση), την πηγαία και ανυπέρβλητη αντικρατική και αντιεξουσιαστική της διάσταση, αναλύοντας και καταχτώντας όλο και περισσότερο την δυνατότητα να ξεπερνά τα εμπόδια και τις αντιξοότητες.

 

Στο διάστημα που πέρασε έγιναν πολλά. Είναι βέβαιο πως θα μπορούσαν να γίνουν περισσότερα και με μεγαλύτερο δυναμισμό και αποτελεσματικότητα.

Όλα όσα έχουμε αναφέρει είναι κατάθεση εμπειριών και δεν θα επιχειρήσουμε ούτε απολογισμό, ούτε κάποιου είδους κριτική.

Κι ο λόγος βρίσκεται στο ότι ένας απολογισμός περιέχει πολλά, που είναι δύσκολο να καταγραφούν, με την έκταση και τη σημασία που έχουν. Η κριτική, από την άλλη, είναι ένα μέσο που δύσκολα γίνεται αποδεκτό, αφού δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν πως είναι αλάθητοι. Από τη μεριά μας προσπαθήσαμε (και προσπαθούμε) να συμβάλλουμε, όχι μόνο μέσω της ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ αλλά, με βάση την πολύμορφη κοινωνική δράση, στην ανάπτυξη ουσιαστικών διεργασιών και συγκρουσιακών αντιπαραθέσεων με το κράτος και τους σχεδιασμούς του.

 

Αυτοί οι σχεδιασμοί των εξουσιαστών είναι που κινούνται σε πολλά επίπεδα και επιχειρούν να πραγματωθούν με πολλούς τρόπους, συμπορευόμενοι με τις γενικές επιδιώξεις της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας κυριαρχίας, με τις οποίες έχουν συνάψει συμφωνίες και έχουν δεσμευτεί να διεκπεραιώσουν συγκεκριμένα πλάνα.

 

Τα μέσα που χρησιμοποιεί το κράτος και οι εκπρόσωποι του δεν είναι άγνωστα, αλλά ούτε και περιορισμένα. Την ωμή βία, αντικαθιστά ο «ήπιος» λόγος και η νουθεσία, που πίσω τους κρύβεται η απειλή και ο εκβιασμός. Εκβιασμός, στον οποίο μπορεί να υποκύψει όποιος νομίζει πως έχει κάτι να χάσει. Κι είναι αυτός που πράγματι έχει αποκτήσει και συνεπώς έχει υποδουλωθεί από τα «κεκτημένα», νομίζοντας πως κινδυνεύει να τα χάσει ή ζει με τη ψευδαίσθηση πως θα μπορέσει να αποκτήσει κάτι τι, μέσα σ’ ένα περιβάλλον όπου τα «κεκτημένα» γίνονται το προνομιακό πεδίο ενίσχυσης της εξουσίας και του ρόλου των διαμεσολαβητών.

 

Κι όμως. Το πόσο εύκολο μπορεί να γίνει υποχείριο και να υποδουλωθεί, όποιος μπορέσει να κατακτήσει ή να αποκτήσει έστω κι ένα ευτελούς αξίας αντικείμενο, είναι γνωστό, πόσο μάλλον όταν δίνεται από τους κρατούντες η ψευδαίσθηση πως το «κεκτημένο» είναι μεγάλης σημασίας (αφήνουν πάντα απροσδιόριστο το χρονικό σημείο όπου θα το καταργήσουν ή καλύτερα θα το πάρουν πίσω).

 

Βρισκόμαστε στο κατώφλι του πέμπτου χρόνου της ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ. Μέχρι τώρα έχουμε διαπιστώσει πως υπάρχουν γερές ρίζες, που όχι μόνο έχουν δυναμώσει αλλά απλώνονται συνεχώς, διαπερνώντας πετρώματα και αποφεύγοντας λασπώδη σημεία. Αυτό δεν οφείλεται μόνο στο διάστημα που μεσολάβησε, αλλά, και χάρη στην εμπειρία τόσων χρόνων που έχει αντληθεί και συμπυκνωθεί. Αυτές οι ρίζες είναι που ξεγύμνωσαν την φαινομενική ανεμοθύελλα, αποδείχνοντας πως ήταν ένα αδύναμο αεράκι.

 

Κύκλος Σύνταξης

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
 
4 ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
 Γουότεργκέϊτ αλά Γκρέκα
 Απεργία λιμενεργατών
Πολυζωγόπουλος
Νιγηρία
Τουρκία: Αντιπυρηνική
ΚΥΠΡΟΣ:  ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΙΚΕΣ, ΟΔΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ – ΕΠΙΤΗΡΗΣΗ
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
ΙΡΑΚ – ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΕ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΣΤΗΝ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ
ΠΕΡΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗΣ  ΚΑΙ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΑΠΟΔΡΑΣΕΙΣ: ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΚΡΑΥΓΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
Ταυρομαχίες:  ΘΕΑΜΑ, ΒΙΑ, ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ
ΠΕΡΙ ΙΝΤΕΡΝΕΤ…
ΟΤΑΝ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΞΑΝΑΓΡΑΦΕΤΑΙ
ΕΥΒΟΙΑ: ΥΓΡΟΤΟΠΟΣ ΚΟΛΟΒΡΕΧΤΗΣ
ΕΙΔΗΣΕΙΣ-ΣΧΟΛΙΑ