364 ΗΜΕΡΕΣ ΣΙΩΠΗΣ

1 ΗΜΕΡΑ ΓΙΟΡΤΗΣ

26 ΙΟΥΝΙΟΥ 2007 - ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ

ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ

Από τις πρώτες ημέρες ίδρυσης του οργανισμού ηνωμένων εθνών, ο οργανισμός καθιέρωσε μια σειρά και εβδομάδων, ετών και δεκαετιών προκειμένου να «βοηθήσει» τον κόσμο να επικεντρωθεί στα τα οποία «ενδιαφέρεται» και έχει «δεσμευτεί». 'Έτσι καλεί τα κράτη μέλη καθώς και άλλους οργανισμούς γα δώσουν προσοχή σε αυτές τις ημέρες με τρόπο τέτοιο που να αντανακλά τις προτεραιότητες τους.

Με την απόφαση της 7ης Δεκεμβρίου του 1987 η γενική συνέλευση του ΟΗΕ, μέσω της unesco όρισε την 26η Ιουνίου ως την Παγκόσμια Ημέρα ενάντια στην Κατάχρηση Ναρκωτικών και το Παράνομο Εμπόριο (!!!). Σκοπός της θέσπισης της ημέρας αυτής είναι να ενδυναμώσει τις ενέργειες και την συνεργασία των κρατών, προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος μιας κοινωνίας απαλλαγμένης από την Κατάχρηση Ναρκωτικών (!!!).

Κάθε ημέρα είναι πια και μια παγκόσμια ημέρα για κάτι. Ας τελειώνουμε πια με αυτή την υποκρισία. Στην εποχή του ατομικισμού το φαινόμενο της νάρκωσης μέσω των ουσιών εξαπλώνεται και ο αριθμός των εξαρτημένων από αυτές αυξάνεται καθημερινά, αντικατοπτρίζοντας ουσιαστικά μια αλλοτριωμένη, υποταγμένη και βουβή κοινωνία. Το ίδιο το κράτος- έμπορος που αποποιείται την πολιτική του ευθύνη και αναγνωρίζει μόνο την ατομική του κάθε χρήστη, διοργανώνει κάθε χρόνο στις 26 Ιουνίου εκδηλώσεις-πανηγύρια προβάλλοντας περίτρανα την «ευαισθησία» του και το «κοινωνικό του έργο» με σκοπό την απενοχοποίηση του σάπιου συστήματος, μητέρα αυτής της τερατογένεσης.

Κάνοντας μια ιστορική αναδρομή θα δούμε ότι ο εθισμός και η εξάρτηση είναι μια μεθόδευση των εξουσιαστών-αφεντικών, που αποσκοπεί στον έλεγχο και την υποταγή κάθε ανθρώπινης ύπαρξης. Η κατάσταση αυτή συντηρείται μέσω των διαχειριστών που έχει επιβάλει το ίδιο το κράτος, ως λύση του προβλήματος (μη κυβερνητικές και θρησκευτικές οργανώσεις, προγράμματα υποκατάστασης και στεγνά προγράμματα, κρατικές και ιδιωτικές κλινικές αποτοξίνωσης). Δεν αναιρούμε ότι η προσπάθεια που γίνεται σε κάποια από αυτά έχει αποτέλεσμα να σταματήσει κάποιος την χρήση ουσιών, δεν συμβάλει όμως στην κοινωνική απελευθέρωση του χρήστη και στην εναντίωση του με τους γενεσιουργούς παράγοντες της εξάρτησης παρά τις καλές προθέσεις και τις επαγγελίες, που εκφράζονται ορισμένες φορές. Και γι’ αυτούς τους λόγους το ποσοστό των απεξαρτημένων είναι πολύ μικρό.

Άλλωστε, αν λάβουμε υπ' όψη το γεγονός ότι οι διαχειριστές του φαινόμενου της εξάρτησης είναι οι ίδιοι μηχανισμοί της εξουσίας, που παράγει και αναπαράγει εξαρτήσεις, κατανοούμε απόλυτα γιατί δεν αναδεικνύονται οι κοινωνικές και ταξικές διαστάσεις της εξάρτησης.

Η επιστήμη συμβάλει στην διαιώνιση της εξάρτησης ορίζοντας τον εξαρτημένο ως «ασθενή» και την εξάρτηση ως «χρόνια υποτροπιάζουσα νόσο του εγκεφάλου, μη αναστρέψιμη «προτείνοντας μακροχρόνιες έως εφ' όρου ζωής φαρμακευτικές αγωγές ασυλοποιώντας με τον τρόπο αυτό τον χρηστή, γεμίζοντας έτσι τα ψυχιατρεία και τις φυλακές (δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το 85% των κρατουμένων που βρίσκονται στις φυλακές για μικροποσότητες ή μικροκλοπές που διέπραξαν λόγω της εξάρτησης τους από τις ουσίες) συντηρώντας έτσι ένα οικονομικό κατεστημένο γύρω από τον χρήστη (δικηγόρους, δικαστές, έμπορους, γιατρούς, φαρμακοβιομηχανίες, μπάτσους και λοιπούς χαφιέδες).

Στον βρώμικο αυτό κύκλο σημαντικό ρόλο παίζουν τα κυρίαρχα ΜΜΕ, που παρουσιάζουν τον εξαρτημένο ως εγκληματία, κλέφτη και επικίνδυνο για την «καθώς πρέπει κοινωνία», κατορθώνοντας έτσι την περιθωριοποίηση και τον στιγματισμό του γεννώντας έτσι ρατσισμό. Ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας υιοθετώντας την συγκεκριμένη αντίληψη αναπαράγει τον ρατσισμό αυτόν με την καθημερινή του απαξιωτική και βίαιη συμπεριφορά προς τον χρήστη -εθελοτυφλώντας στην πραγματική πλευρά του προβλήματος και όντας ανίκανο να βοηθήσει-, συμβάλει στην κυρίαρχη άποψη ότι αυτός είναι «μίασμα» αυτής της κοινωνίας.

Πιστεύουμε ότι είναι απαξιωτικό για τον άνθρωπο να του επιβάλλεται ότι τα προβλήματα που υπάρχουν τα θυμόμαστε μια φορά τον χρόνο και τα αντιμετωπίζουμε σαν ένα πανηγύρι-εκδήλωση. Είναι απαξιωτικό για εμάς να κανιβαλίζονται τα προβλήματα μιας κοινωνίας που αποχαυνωμένη απ' τον κυρίαρχο και επιβαλλόμενο τρόπο ζωής δεν αντιδρά.

Όσο εξαρτημένοι άνθρωποι πεθαίνουν-δολοφονούνται ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ στα παγκάκια, στις φυλακές, στις πλατείες και στους δρόμους...

η παγκόσμια ήμερα ενάντια στα ναρκωτικά θα είναι ένα καλοστημένο φιάσκο και

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΓΕΝΕΣΙΟΥΡΓΟΥΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΝΑΡΚΩΣΗΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΣ

ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Ο ΧΡΗΣΤΗΣ ΟΥΣΙΩΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΧΟΝΤΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΟΧΕΤΕΥΕΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΞΑΡΤΗΣΕΙΣ

Αυτόνομη Ομάδα ΑΠΕΞΩ,

Συσπείρωση Αναρχικών,

Συντρόφισσες/σύντροφοι