ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΥΠΟΤΑΓΗ ΚΑΙ ΥΠΑΚΟΗ, ΤΡΕΜΟΥΝ ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ ΜΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ Εκτύπωση

 

 

Από όποια πλευρά και αν την δούμε, η 29η Ιουνίου 2011 καταγράφεται ως μια ξεχωριστή μέρα. Αυτή τη μέρα, όπου «ψηφίστηκε» το μεσοπρόθεσμο, ένας μεγάλος αριθμός διαδηλωτών συγκρούστηκε, για περισσότερο από 15 ώρες με τις δυνάμεις επιβολής της κρατικής βίας, με πείσμα και σε πολλές περιπτώσεις με αυταπάρνηση, αποδεικνύοντας πως πέρα από τα κινήματα και τις καθοδηγήσεις υπάρχει το ανθρώπινο πάθος για ελευθερία και η αντίθεση στην εξουσία και την εκμετάλλευση. Ένα πάθος που παραμένει άσβεστο και συνεχίζει να εκφράζεται, παρ’ όλες τις πυροσβεστικές προσπάθειες των συνδικάτων, των κομμάτων και των κάθε είδους κινημάτων.

Μια τέτοια μέρα μάς κάνει να νοιώθουμε περήφανοι που μπορέσαμε να συμμετέχουμε, δρώντας μαζί με αυτόν τον ανυπότακτο κόσμο. Είμαστε, ακόμα, περήφανοι που σύντροφοι μας συμμετείχαν στην αντιμετώπιση των δολοφονικών ορδών του κράτους, που ξυλοκοπήθηκαν ή συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν μαζί με άλλους αγωνιζόμενους ανθρώπους σε εισαγγελείς και ανακριτές.

Πολλοί από τους συλληφθέντες της 28ης και 29ης Ιουνίου οδηγήθηκαν στα δικαστήρια, όπου και απαλλάχτηκαν από τις κατηγορίες που τους είχαν αποδοθεί και σε άλλους επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι και εγγυήσεις.

Στον αναρχικό σύντροφο Μανώλη Λιόλιο, που συνελήφθη και ξυλοκοπήθηκε –με αποτέλεσμα να του προκληθεί σοβαρό τραύμα στο κεφάλι– από τις εγκληματικές συμμορίες των ΔΕΛΤΑ και ΔΙΑΣ στη οδό Σταδίου, την στιγμή που αναγγελλόταν η «ψήφιση» του μεσοπρόθεσμου, εκτός από τους περιοριστικούς όρους αποφασίστηκε η καταβολή εκ μέρους του εγγύησης 70.000 ευρώ!!!

Με αφορμή, λοιπόν, αυτήν την εντολή, που εκφράστηκε με τους υπαλλήλους του κράτους, την 21η τακτική ανακρίτρια Αθανασία Βασιλάκη και την εισαγγελέα Αθηνά Θεοδωροπούλου, θέλουμε να επαναλάβουμε για μίαν ακόμη φορά πως δεν υπάρχει καμία περίπτωση να καταβληθεί ως «εγγύηση» αυτό το ποσόν.

Οι λόγοι είναι πολλοί.

Ο ένας είναι ότι η καταβολή εκ μέρους μας ενός τέτοιου ποσού θα σήμαινε πως γίνονται αποδεκτές οι κατηγορίες που αποδίδονται στο σύντροφό μας, αφού η απαίτηση μιας τέτοιας «εγγύησης» από το κράτος είναι ισοδύναμη με την έκδοση καταδικαστικής απόφασης πριν την οποιαδήποτε δίκη.

Ένα άλλος λόγος, είναι πως η απαίτηση τέτοιων εγγυήσεων για υποθέσεις που δεν έχουν σχέση με τα λεγόμενα οικονομικά εγκλήματα, αλλά αφορούν διαδηλωτές και αγωνιζόμενους ανθρώπους, στο βαθμό που γίνεται αποδεκτή, κατοχυρώνει την κρατική άποψη, που θέλει την αναρχική και την κοινωνική απελευθερωτική δράση να εμφανίζεται σαν εγκληματική.

Εξ ίσου σημαντικό, είναι να επισημάνουμε πως αυτού του είδους οι πρακτικές με τα υπέρογκα ποσά, θέλουν, επίσης, να ανοίξουν το δρόμο στο κράτος ώστε να τα επιβάλει ανεμπόδιστα –δια μέσου των υπαλλήλων του– και σε άλλες περιπτώσεις σύλληψης και αιχμαλωσίας αγωνιζόμενων ανθρώπων και διαδηλωτών.

Είναι εξοργιστική και ελεεινή η πρακτική των εγγυήσεων. Αποτελεί ένα άλλοθι για να καλύπτονται εγκληματικές πρακτικές. Είτε αποσκοπούν στο να κρατήσουν δέσμιο έναν αγωνιστή ή να τον απελευθερώσουν μέσα από ένα δυσβάστακτο οικονομικό όρο που θα του δυσκολέψει ακόμη περισσότερο τις κινήσεις.

Το ίδιο ισχύει και για τους διάφορους φτωχοδιαβόλους, που πέφτουν στα χέρια των μηχανισμών του κράτους. Αν δεν μπορέσουν, δεν προλάβουν ή δεν θελήσουν να εξαγοράσουν κάποιο δικαστή, μπάτσο, εισαγγελέα, ή πολιτικό διαμεσολαβητή, θα έρθει η εγγύηση ως εκδίκηση γιατί δεν έγινε κάποια ενέργεια από τις προηγούμενες. Στις περιπτώσεις αυτές οι όροι σκλαβιάς γίνονται σκληρότεροι.

Η εγγύηση, όπως κάθε μέσο που εφαρμόζεται από το σύστημα εξουσίας κι εκμετάλλευσης, ενώ εμφανίζεται σαν ευεργέτημα, στην πραγματικότητα έχει διττή χρήση. Προς μεν τους ανθρώπους του συστήματος δρα ευεργετικά, αφού τους δίνει τη δυνατότητα να ξεγλιστρούν όταν πιαστούν, να παραβιάζουν τους κανόνες που ρυθμίζουν τον τρόπο και τα ποσοστά εξουσίας και πλούτου που θα πρέπει να μοιράζονται μεταξύ τους (περιπτώσεις Βατοπεδίου, Ζήμενς, αλλά και τόσων άλλων), ανάλογα με τη θέση και το ρόλο που κατέχουν μέσα στο εξουσιαστικό μπλοκ.

Δεν λησμονούμε ούτε λεπτό, πως έχουμε να κάνουμε με τους εχθρούς της ελευθερίας και τους υποτακτικούς τους. Όπως δεν μας διαφεύγει, επίσης, πως η εγγύηση είναι μέσο εξαναγκασμού, απειλής, τρομοκράτησης, εκβιασμού, αλλά και εξουθένωσης, όποιου σύγχρονου σκλάβου πέσει για τον ένα ή τον άλλο λόγο, με τη δείνα ή την τάδε αφορμή στα χέρια των μηχανισμών της εξουσίας, καθώς και ότι αποσκοπεί στο να καταστείλει ανθρώπους που αγωνίζονται. Αλλά και το ότι είναι ένας τρόπος να ευνοούνται και να συνεχίζουν το «έργο» τους τα τσιράκια και τα κάθε είδους εγκληματικά στοιχεία (μπάτσοι, δικαστές, εκβιαστές, δολοφόνοι, βιαστές, σωματέμποροι, πρεζέμποροι, βουλευτές και υπουργοί καθώς και κάθε είδους άθλια υποκείμενα) που βρίσκονται στην υπηρεσία του κρατισμού.

Παρ’ ότι μας προκαλεί έντονη απέχθεια το καθεστώς των εγγυήσεων-λύτρων στο οποίο έχουν εξαναγκασθεί να υπαχθούν τόσοι και τόσοι άνθρωποι (ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες εντεινόμενης φτώχειας) δεν θα προσπαθήσουμε να προτρέψουμε ή να προβούμε σε πρωτοποριακού ή ηρωικού χαρακτήρα κινήσεις.

Δεν παραγνωρίζουμε πως το μέτρο των εγγυήσεων είναι ένα εργαλείο στα χέρια των μηχανισμών του κράτους –από τα τόσα και τόσα που διαθέτει ή που έχει την ευχέρεια να κατασκευάζει– και με τα όσα προαναφέραμε γίνεται σαφές πως θα μας ήταν μια ευχάριστη προοπτική η εξαφάνιση ενός τέτοιου μέτρου. Γνωρίζουμε, όμως, πως ούτε μπορούμε να το απαιτήσουμε προνομιακά για τους αναρχικούς, έστω και με κάποιου είδους αγώνες.

Προχωρούμε βήμα-βήμα προσπαθώντας να αποτρέψουμε, στο μέτρο των υπαρχουσών δυνατοτήτων, την προέλαση του κράτους σ’ αυτόν τον τομέα, χωρίς να υποχωρούμε σε ζωτικής σημασίας ζητήματα.

Τέλος, θέλουμε να πούμε πως η, όχι και τόσο ευχάριστη σε μας, διαδικασία της συγκέντρωσης χρημάτων, απαλύνεται από το γεγονός της προσφοράς τους ως μία εκδήλωση αγάπης και αλληλεγγύης από συντρόφους και συντρόφισσες του ελλαδικού χώρου αλλά και του εξωτερικού προς τους οποίους απευθύνουμε τους αδελφικούς αναρχικούς χαιρετισμούς μας.

 

Αθήνα 11 Ιουλίου 2011

Συσπείρωση Αναρχικών

 

 

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ

Για την υπόθεση της εγγύησης των 70.000 ευρώ,

την ΤΕΤΑΡΤΗ 13 Ιουλίου 2011, ώρα 9μμ

στο ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ της Αθήνας